Désirée de Bruijn:'Ik mag er toch best trots op zijn'

Teylingen • De komende weken, voorafgaand aan Bevrijdingsdag, mag De Teylinger exclusief drie verhalen publiceren uit het nieuwe Veteranenboek Teylingen. Désirée de Bruijn – Neijenhuis (53) was als Matroos 1e klasse zes maanden lang in De Sinaï. 'Andere veteranen vinden, dat wij maar een pretuitzending hebben gehad. Ik kan me daar druk om maken, want ik vind dat niet rechtvaardig.'

Tekst: Joep Derksen

Als enig kind moest Désirée de Bruijn alles zelf uitzoeken. Ze kwam daarbij vaak op voor anderen. "Ik kan absoluut niet tegen onrechtvaardigheid of kinderen die gepest worden. Ik was individualistisch en maakte altijd mijn eigen keuzes.'' Het was geen verrassing voor haar ouders toen De Bruijn aankondigde, dat ze bij de marine wilde, maar haar vader waarschuwde wel voor een omgeving waarin vrouwen niet altijd gewaardeerd werden. "Ik kom uit een familie, waarvan vrijwel alle mannen bij de mariniers, luchtmacht of landmacht hadden gezeten. Ook mijn vader zat bij de marine. Ik zou de eerste vrouw in mijn familie zijn. Nu nog vind ik het jammer, dat mijn opa nooit heeft meegemaakt, dat ik in dienst ging. Al weet ik eerlijk gezegd niet, of hij het leuk had gevonden.''

Toen De Bruijn op haar vijftiende voor de mavo slaagde, wilde ze al bij de marine, maar ze werd vanwege haar leeftijd nog niet aangenomen. Ze volgde twee jaar een mode- en kledingopleiding, om de tijd door te komen. Haar vader was in eerste instantie bezorgd: 'Wat moet je daar in die mannenwereld?'', maar toen De Bruijn eenmaal ging, was hij supertrots. De Bruijn solliciteerde bij de marine maar kreeg in eerste instantie te horen dat er een aanmeldingstop was. Vervolgens controleerde haar vader of dit klopte, maar dat bleek niet zo te zijn. Na het plegen van wat telefoontjes mocht ze toch op de keuring in Amsterdam verschijnen. Het was voor De Bruijn de eerste kennismaking met een wereld, waarin conservatieve krachten het 'oude jongens krentenbrood leven' graag wilden behouden.

Mannenwereld

De eerste maanden van de opleiding bleken bijzonder zwaar te zijn. "In mijn geval helemaal, omdat wij op een gegeven moment een marinier toebedeeld kregen, die een hekel had aan vrouwen in dienst. Hij kon het helemaal niet dulden, dat ik de beste was in schietoefeningen. Hij heeft me uitgekafferd, met opmerkingen als: 'Wat doen meiden hier?!' en 'Zie je wel dat je niets kunt'. Gelukkig was er ook een baksmeester, die meer op mijn hand was.'' Maar toch, iedere keer wanneer De Bruijn de betreffende marinier tijdens haar diensttijd tegen kwam, kreeg ze een sneer.

Als vrouw heeft ze alle uitdagingen overwonnen, die ook aan haar mannelijke collega's voorgelegd werden.",Ik ben geen Marva geweest. Ik heb dat altijd als een apart, minder zwaar onderdeel binnen de marine gezien. Ik werd gewoon onderdeel van de marine en was één van de jongens. Het was een verademing tussen al die mannen. Met mannen kun je rechtuit communiceren. En omdat ik mijn mondje wel kon roeren, paste ik precies in dat wereldje.''

Lees het hele verhaal van Désirée de Bruijn in De Teylinger van donderdag 25 april.

Veteranenboek Teylingen

Het verhaal van Koos Hoogervorst is een van de 32 verhalen van veteranen uit Warmond, Voorhout en Sassenheim, opgetekend door Joep Derksen in het Veteranenboek Teylingen. In de komende twee weken leest u ook de verhalen van Désirée de Bruijn – Neijenhuis en Hans Visser.

Exemplaren van het Veteranenboek Teylingen (ISBN: 978-90-828414-2-8) zijn vanaf het moment van presentatie, op vrijdag 26 april, ook te koop bij de boekwinkels, zoals Boekhandel Wagner in Sassenheim, Primera in Voorhout en Boek Kado Enzo in Warmond. De prijs van dit boek met meer dan 140 bladzijden, vol verhalen en foto's, is 12,50 euro. Voor meer informatie, kijk op www.zin-snede.nl.

Het 'Veteranenboek Teylingen; van 1940 tot 2020', is mede mogelijk gemaakt dankzij donaties door de gemeente Teylingen en het Rabobank Bollenstreek Coöperatiefonds.