Hans Visser: 'Die gozer heeft de pin uit een handgranaat getrokken'

Veteranen • Voorafgaand aan Bevrijdingsdag mag De Teylinger exclusief drie verhalen publiceren uit het nieuwe Veteranenboek Teylingen. Hans Visser (63) werd in 1979 uitgezonden naar Libanon. 'De grens tussen held en oorlogsmisdadiger is flinterdun.'

Tekst: Joep Derksen

Dat Hans Visser een militaire carrière volgde, is eigenlijk de 'schuld' van zijn moeder. "Zij verbood mij om te spelen met pistooltjes en geweertjes. Ik mocht geen cowboytje of soldaatje spelen. Wat is er dan logischer, dan dat je naar de Koninklijke Militaire Academie (KMA) gaat?'' Wat trok u zo aan? "Allereerst moest ik in dienst. De dienstplicht was voor mij onontkoombaar. En als je dan toch gaat, doe het dan goed: de infanterie. Daar kun je echt schieten. Tot frustratie van mijn moeder. Ik schoot bovendien niet onaardig, dus ze waren bij nog blij met mij ook.'' Visser vervolgt: "De infanterie was ontzettend veelzijdig; ze werkten met iedereen samen.'' En samenwerking was echt nodig in Libanon. "Wij waren in onze opleiding voorbereid op de Koude oorlog, een twee-partijen-conflict. Maar hier waren drie partijen in het spel: de Palestijnen in het noorden, Israël in het zuiden en wij in het midden. En we moesten allebei opeens te vriend houden. Maar niet ten koste van alles natuurlijk.''

Visser was net klaar met zijn opleiding aan de KMA en maakte zich in 1978 samen met de andere jongens klaar om op kerstverlof te gaan. Tot een helikopter landde bij de kazerne in Assen. Een generaal stapte uit om mee te delen, dat de Charlie compagnie van het 43^e Pantserinfanteriebataljon ook was aangewezen om naar Libanon te gaan. De mannen behoorden tot de allereerste Nederlandse lichting, die onder de VN-vlag naar Libanon werd gestuurd om daar de vrede te handhaven. Het bleek een wespennest te zijn; daar kwam Visser al gauw achter.

Op 10 maart 1979 vlogen 600 militairen in twee Boeings 747 naar Beiroet. Ze werden daarna op verschillende locaties in Libanon gepositioneerd. "We reden in colonne, in open Franse vrachtwagens, naar het zuiden en daar zwermden we uit. De helft van mijn peloton; de Alpha- en Bravogroep werd elders ingezet voor het beveiligen van de mortieren van het bataljon. De rest van het peloton verbleef in feite als 'vliegende keep' op de CP van de Charlie Compagnie. We hadden onze eigen voertuigen, maar meestal liepen we patrouilles buiten de gebaande wegen.''

Het complete verhaal van Hans Visser is te lezen in De Teylinger van woensdag 1 mei.

Veteranenboek Teylingen

Het verhaal van Hans Visser is een van de 32 verhalen van veteranen uit Warmond, Voorhout en Sassenheim, opgetekend door Joep Derksen in het Veteranenboek Teylingen. Voorgaande weken kon u ook de verhalen van Désirée de Bruijn – Neijenhuis en Koos Hoogervorst in deze krant lezen.

Exemplaren van het Veteranenboek Teylingen (ISBN: 978-90-828414-2-8) zijn te koop bij de boekwinkels, zoals Boekhandel Wagner in Sassenheim, Primera in Voorhout en Boek Kado Enzo in Warmond. De prijs van dit boek met meer dan 140 bladzijden, vol verhalen en foto's, is 12,50 euro. Voor meer informatie, kijk op www.zin-snede.nl.

Het 'Veteranenboek Teylingen; van 1940 tot 2020', is mede mogelijk gemaakt dankzij donaties door de gemeente Teylingen en het Rabobank Bollenstreek Coöperatiefonds.