'Vakantie voor de prijs van één half uurtje! Domweg gelukkig in de Bollenstreek'

Column • Nu ik niet meer werk, heb ik eigenlijk altijd vakantie. Of nooit meer, het is maar hoe je het bekijkt. Alles gaat wat trager. Dat kan ook, omdat ik meer tijd en minder energie heb. Ik haal die beide nog wel eens door elkaar: dan heb ik geen tijd en neem ik teveel hooi op mijn vork. Maar ik leer snel, gelukkig. Onthaasten, heb ik gemerkt, gaat het beste op de dagen dat de hond hier is. Hij is half van mij en half van onze dochter. Omdat we, toen zij uit huis ging, het er niet over eens konden worden welke helft nu van wie was, hebben we besloten de hond heel te laten en de tijd waarin we hem hebben, te verdelen. De hond pendelt sindsdien tussen haar huis en het onze. Kobus-ouderschap, noemen we het. Bij haar is-ie het liefst, dat moet gezegd. Maar om daar te komen moet hij twee trappen op en dat doen honden niet graag. Bij ons bivakkeert hij gelijkvloers, dat verzoent hem met z'n Warmondse dagen. Hier gaat hij 's morgens met mij naar het bos van Krantz. Een perceel ter grootte van een postzegel, maar helemaal een echt bos. Er lopen zoveel paden dat je makkelijk elke keer een andere wandeling kunt maken. Voor de hond maakt dat niet uit: honden zijn gewoontedieren. Op steeds dezelfde kruispunten loopt hij hardnekkig rechtdoor terwijl ik links of rechts wil. Soms krijgt hij z'n zin. Soms niet. Compromis is alles. Ik heb ontdekt dat ik in dat bos, met de hond, op m'n dooie gemak, even helemaal met vakantie ben. Sommige mensen zijn pas weg wanneer ze een weekendje op de Bahama's combineren met een dagje shoppen in New York. Anderen rusten niet voordat ze de toppen van de Himalaya hebben bewandeld. Hoe ver moet een mens gaan, om rust te vinden? Ach, je neemt jezelf overal mee naar toe. Zo loop ik daar, met m'n nog steeds een beetje te volle leven even opgevouwen in m'n binnenzak. Alsof het er allemaal niet is. Alleen ik en die hond. Vakantie voor de prijs van één half uurtje! Domweg gelukkig in de Bollenstreek. En het mooie is: dat kan ook gewoon in je eigen straat. Alles is immers veel, voor wie niet veel verwacht…

ehvanderweide