Levenskunst: Een kijkje in het leven van Piet Camman
Geloof & Religie VoorhoutVoorhout • Piet Camman woont -met enkele uitstapjes naar Voorhout en Katwijk- bijna zijn hele leven op het terrein van 's Heeren Loo (vroegere Willem van den Bergh) in Noordwijk. Hij was samen met Marco van Delft, geestelijk verzorger bij deze instelling, zondagmiddag te gast bij Levenskunst in De Paraplu. Het werd een open en levendig gesprek.
Piet Camman werd 65 jaar geleden geboren en vrijwel meteen geplaatst in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Om te veel hechting te voorkomen, werden ouders en kinderen werden snel van elkaar gescheiden. Inmiddels zijn de pedagogische inzichten veranderd en blijven veel kinderen met een beperking nu zo lang mogelijk bij hun ouders.
Bestaan ontkend
Piet is welbespraakt en onderhoudend. Hij vertelt over zijn vader, met wie hij een goed contact onderhield; met moeder minder. Het bestaan van Piet werd lange tijd ontkend, wat overigens niet ongebruikelijk was in die tijd. Hij bezocht de school op het terrein, kent nog vele namen van leerkrachten, begeleiders en medebewoners. Op tienjarige leeftijd verlaat hij op eigen verzoek de school en gaat werken. Aanvankelijk in de keuken, later in de groenvoorziening.
Geloof
Piet praat vrij uit, ook over zijn geloof. Via een begeleider raakt hij geïnteresseerd in Israël, met name in het lijden van Jezus. Hij is onder de indruk van 'de pijn die hij leed, voor mijn zonden'. Piet is ook zelf in Israël geweest op de plekken waar Jezus heeft gelopen. Hij heeft ook meegedaan aan het bekende Kerst- en Paasspel op Willem van den Bergh. Hij is regelmatig bezoeker van de laagdrempelige Bouquet-diensten in Rijnsburg. Pratend over ingrijpende levensgebeurtenissen, zoals het overlijden van zijn vader en enkele medebewoners, zegt Piet dat ze hem raken, maar dat hij rustig blijft. Het geloof betekent veel voor hem nu en straks, als hij in de hemel bij God woont.
Niet te vroeg oordelen
Tussen de beeldende verhalen van Piet, vertelt Marco zijn verhaal als geestelijk verzorger. Na zijn studie theologie begon hij -zonder enige voorkennis- vijftien jaar geleden met dit werk. Hij waardeert de spontaniteit van de bewoners, die tijdens een preek gewoon hun vragen stellen of opmerkingen maken. Hij heeft niet alleen met bewoners te maken, maar ook met familie. Zeker rondom een uitvaart is dat belangrijk en kan het hem verrassen. Zoals die keer dat een broer van een overleden bewoner, die zeventien jaar niets van zich had laten horen, een minuut voor tijd binnenkwam. Aan het eind van de dienst vroeg hij plotseling het woord. Hij was lang niet op bezoek geweest. Na de eerste keer wist hij zich geen raad met al het leed -zo zag hij dat- op de Willem. Hij kon er niet toe komen zijn broer op te zoeken. Hij had daar zo'n spijt van, nu hij zag hoeveel warmte er voor zijn broer en anderen bestond. Marco leerde daarvan, niet te vroeg te oordelen. Het wegblijven was geen afwijzing van zijn broer, maar een noodoplossing voor zijn vele emoties. Piet zijn leven is erg veranderd, Marco en zijn collega's hebben daar een grote rol bij gespeeld. Hij is daar dankbaar voor.
Laatste Levenskunst
De twintig bezoekers die de storm trotseerden om naar de Herenstraat te komen, kregen zo een inkijkje in het leven van Piet en het werk van een geestelijk verzorger. Dit leidde tot boeiende gesprekken na afloop. Algemeen was de mening, dat het een bijzondere en leerzame middag was geweest. Intelligentie lijkt niet bepalend voor het omgaan met tegenslag. Piets radicale geloof dwingt respect af en zet bezoekers aan tot nadenken.
De laatste Levenskunst is op zondag 8 maart om 16.00 uur. Dan is Wilfred van Rijn, voorganger van Baptistengemeente Kaleb en tevens medewerker van de EO, te gast in de Paraplu.