Afbeelding

'Het liefst werkte ik samen met mijn schoonmoeder'

Column Teylingen

Column • Ik was geloof ik nog maar 15 jaar oud toen mijn moeder mij leerde behangen. De woonkamer was die zomer aan een nieuw behangetje toe. De eerste 20 jaar van haar huwelijk had ze dat zelf gedaan, al dan niet bijgestaan door mijn vader, al dan niet samen bakkeleiend. Toen ze ziek werd kon ze het niet meer. Ik moest aan de bak. Zij zat erbij, ze keek ernaar en ze gaf aanwijzingen. Stotend plakken, in die hoek beginnen, nooit met je handen vlakstrijken maar altijd met een doek of met een vegertje. Later leerde ik van mijn schoonmoeder weer andere behangkneepjes. Hoeveel vierkante meters papier of textiel ik sindsdien bij vrienden, familie en mezelf heb geplakt weet ik niet meer. Honderden, wie weet duizenden rollen behang zijn door mijn handen gegaan: dik, dun, mooi, minder mooi, effen, gestreept of gestipt of beide, een eenvoudig patroon of juist hoofdbrekend moeilijk, bordeelbloemen, roze olifanten, basketballers, psychedelische cirkels, vrolijke bloemen en vervaarlijke monsters. Het laatste behang dat ik geplakt heb, bij een verhuizend nichtje, is op het moment dat u dit leest amper droog. Een soort steppenbehang: olifanten, zebra’s, palmbomen en andere, ondefinieerbare vegetatie. Op drie muren quasi schoonmetselwerk, ook in patroon. En in een andere ruimte gewolkt groen. Het zit er strak op, al zeg ik het zelf. Geen bobbels. O ja: nooit behangen met een open raam en al helemaal niet bij kunstlicht. Ga liever de volgende dag verder waar je gebleven was. Dan maar wat later klaar. Want als het zit, kun je er niks meer aan doen. Ik weet in menig huis nog precies dat plekje waar het even niet naar m’n zin ging: een beetje fröbelen, een beetje smokkelen, een strookje ergens achter. Geen mens die het ziet – maar zelf weet je het maar al te goed. Ik kan alleen behangen, maar heb nooit ruzie gehad met welke plakpartner ook. Het liefst werkte ik samen met mijn schoonmoeder. En hoewel ik mensen genoeg ken en gekend heb die daarvoor in aanmerking komen: ik heb ook nog nooit iemand achter het behang geplakt. Al jeukten soms mijn handen…

egbertvanderweide

Uit de krant