Afbeelding

'Ik droom van huwelijken die door kunnen gaan'

Algemeen Teylingen

Column • Wat mijn angstdromen en nachtmerries zijn, hebt u hier onlangs kunnen lezen. Gelukkig heb ik ook leukere dromen. Misschien zegt u: daar ben ik hoegenaamd niet in geïnteresseerd. Dat hoeft ook niet. U hoeft dit stukje niet te lezen, houd op wanneer het u tegenstaat of begin er niet aan. Dat mag u zelf weten. Dit stukje is namelijk zodra ik op enter druk en de kopij verzend, niet meer van mij. U mag ermee doen wat u wilt. U mag het lezen of niet. U mag er om grinniken of boos om worden. U mag het met me eens zijn of helemaal niet. Houd u niet in. Ga gerust uw gang. Dat doe ik ook. Dus deel ik doodgemoedereerd mijn pinksterdroom met u. Daar is niks geestelijks aan – alhoewel, iets spiritueels heeft het wel. Ik droom namelijk van een Kaagweek die gewoon doorgaat. Van kermissen in de drie Teylinger dorpen waar we hutje mutje langs de attracties mogen schuifelen. Ik droom van terrassen waar ik ook zonder afspraak gewoon mag gaan zitten. Van vrienden die toevallig voorbij lopen en voor wie ik een stoel aanschuif. Ik trakteer. En ik omhels ze hartelijk. Ik droom van mensen die op vakantie gaan naar verre oorden. Dat daarmee ook het zwerk drukker wordt van vliegtuigen is even doorbijten, maar het hoort er wel bij. Ik droom van huwelijken die door kunnen gaan en alle gasten zijn welkom. Ik droom van een afscheid van een overledene waar iedereen uit zijn of haar leven bij is, om zelfs het zwaarste verdriet lichter te maken door het te delen. Ik droom van boa’s die wel door de straten gaan maar helemaal niks te doen hebben en door iedereen vrolijk worden begroet. Ik droom van kerkdiensten waar wie maar wil vrolijk en luidkeels meezingt, zonder de angst dat zijn of haar aerosolen gevaar opleveren voor anderen. Ik droom dat wie verkwikt werd door de rust en de stilte van deze maanden ook ergens een plekje vindt. Ik droom dat we niet helemaal automatisch teruggaan naar vroeger. Ik droom van een mildere wereld. Van mensen die de verwondering om alles wat weer mag kunnen houden.

egbertvanderweide

Uit de krant