Afbeelding

'In deze schoenen wil ik zeker niet staan'

Algemeen Teylingen

Column • Het theezakje dat ik heb aangebroken vraagt mij in wiens schoenen ik zou willen staan. Ik houd helemaal niet van die vragen. Ik wil thee en hoef er verder niets bij. Ja, een koekje. Wat is de bedoeling van zulke vragen? Moeten we het antwoord opsturen? Worden die dan ergens bewaard? Of is het de bedoeling dat er zich een gesprek ontspint met een of meer andere theedrinkers? Met zulke brave vragen? Meestal leg ik die vraag naast me neer op het lekbakje. Maar nu niet. Er schieten mij spontaan twee paar schoenen te binnen waar ik zeker niet in wil staan. De plompe olifantenschoenen van Donald Trump en de groene pumps van Femke Halsema. De eerste loopt met zevenmijlslaarzen over een van demonstranten ontdaan plein om bij een kerk waar hij anders ook niet komt een Bijbel omhoog te houden waar hij (zo is mijn indruk) doorgaans ook niet veel mee heeft. Trouwens, een Bijbel is geen spandoek maar een leesboek. De ander staat tamelijk zelfgenoegzaam en zonder mondkapje tussen een demonstratie die zo belangrijk is dat corona even niet telt. Ze zullen allebei hogelijk verbaasd staan dat ik ze in deze column zo pal naast elkaar zet. Maar er is een element dat hen verbindt. Ze delen het onvermogen om mensen met elkaar te verbinden. Het zijn geen bruggenbouwers. De een is als burgemeester van Amsterdam te politiek, de ander is voor een president van de Verenigde Staten niet politiek genoeg. En of je dan een button op doet of met een Bijbel zwaait om je gelijk te halen, je krijgt het niet. Want het ware probleem is het uiteenvallen van de maatschappij. Het echte probleem is een samenleving die helemaal gesegregeerd is: hier de witte mensen, daar die met een beetje kleur en dáár de nog donkeren. Wil de ene groep de pijn van de anderen begrijpen, dan zullen ze met elkaar moeten spreken. Zonder leuzen, zonder stemverheffing. Dat vraagt om een ander slag leiders dan we nu vaak zien: mensen die naast hun schoenen lopen. En het vraagt om een ander slag mensen dan wij nu vaak zijn…

egbertvanderweide

Uit de krant