Afbeelding

'We gaan meteen naar de slaapkamer…'

Algemeen Teylingen

Column • Dit is natuurlijk niet de eerste zomer met hete dagen. Ze waren er vroeger ook. Toen er nog zondagmiddagdiensten waren, bijvoorbeeld. Om 17.00 uur. Of, erger, om 15.00 uur. Alsof de duvel ermee speelde was het dan altijd vier graden warmer dan doordeweeks. Op zo’n saunazondag na een dienst in een vol klein kerkje zei iemand ooit bij de uitgang: dominee, er is besloten dat bij temperaturen boven de 30 graden de middagdienst niet doorgaat. Had-ie dat maar vóór de dienst gezegd… Omdat in vakantietijd ongeveer al het kerkenwerk stillag, hield ik langzaamaan-weken. Met voornamelijk bezoekjes aan ouderen: hun kinderen en buren waren weg en zij zaten verscholen in verduisterde woonkamers eenzaam te wachten tot het over was. Een beetje pastorale aandacht kon geen kwaad. Zo had ik op een snikhete dag afgesproken bij juffrouw de G. Zij hechtte aan die aanspraak: ze was geboren in de Eerste Wereldoorlog en was nooit getrouwd geweest. Juffrouw was voor haar een eretitel, zogezegd. Ook al woonde ze haar hele leven in het stadje waar ik destijds predikant was en stamde ze uit de tijd dat meisjes uit haar kringen niet doorleerden, ze was geenszins wereldvreemd. Ze leefde mee met neven en nichten en hun gezinnen. Ze was kerkelijk zeer op de hoogte en een kritische luisteraar aan de kerktelefoon. Bij mijn aangekondigde bezoeken lag er steevast wat krantenartikelen waar ze het met mij over wilde hebben. Daartussen briefjes met vragen naar aanleiding van mijn preken. Die waren altijd to the point. Mijn preken misschien niet, maar haar vragen wel. Humor had ze ook. Kortom, ik kwam graag bij haar. Ondanks de te verwachten hitte in haar kleine flatje belde ik goedsmoeds bij haar aan. Ze deed open, liet me binnen en zei, terwijl ze voor me uit het gangetje inliep: we gaan meteen naar de slaapkamer… Dat had, in deze setting althans, nog nooit iemand tegen mij gezegd. Langzaam drong de portee van haar opmerking tot haar door en ze kleurde tot diep in haar overigens hooggesloten decolleté. Maar ze herstelde zich: Ja, u bent de eerste, zei ze met een ondeugende blik. We hebben er samen smakelijk om gelachen. Best cool, die juffrouw de G.

egbertvanderweide

Uit de krant