Herfst. Heerlijk.

Column • Misschien vindt u het helemaal niks, die herfst. Regen en mist, jagende wolken die weinig goeds beloven. Modder en slensende blâren. Laarzen die wel tegen de regen helpen, maar je sokken zitten na de wandeling opgehoopt ergens voorin. Grijze dagen die al korter worden. Zon die achter het glas nog wat belooft, maar eenmaal buiten weinig waar maakt. En dan je kleren: je weet niet waar je goed aan doet. De winterjas is nog te warm, maar dat zomerjack kan niet meer. Ik kan me levendig voorstellen dat er weinig mensen zijn die van het najaar houden. Maar ik ben er één. Ik ben een herfstmens. De eerste avond dat je buiten komt en die typische herfstlucht ruikt is de mooiste dag van het jaar: die lucht is een beetje branderig en kruidig. Ergens brandt een open haard of een houtkachel. In de oude beuk vlak naast ons huis roept een uil, soms hoor je van ver een antwoord. Er vliegen ganzen over die zich een weg gakken naar warmer oorden. Binnen is er thee, de rokerige lapsang souchong is mijn favoriet. Zoals ik ook van rokerige whisky houdt. En van rookworst, uiteraard. Stamppot, een stukje wild, speculaas (gevuld of met amandelen, dat mag u zelf weten), een berenburgje voor het naar bed gaan. En voor u denkt: die man drinkt te veel, haast ik me te zeggen dat dat wel meevalt. Al zeggen de meeste alcoholisten dat óók… Die alcohol is niet per se nodig. Het hoeft wat mij betreft ook niet elke week te stormen, en wanneer er dichte mist is, houd ik uiteraard mijn hart vast voor wie op de weg moet zijn. Dat de hond met modderpoten thuiskomt als-t-ie uitgelaten is neem ik voor lief. Ik mag van mezelf naar een tuincentrum om me te verlustigen aan de keur aan bollen die daar te koop is. Ik heb een tuintje waar je overheen kunt censuur, zoals ze in Drente zeggen, dus zoveel heb ik niet nodig. Dat maakt de keuze dan weer lastiger. Ik schaar het onder de luxeproblemen. En met een beetje geluk krijg ik wat bollen voor m’n verjaardag. Herfst. Heerlijk.

egbertvanderweide