Quarantaine: ze wil per se niet ziek worden, want anders haalt ze de 100 niet

Column • Ze is 89 jaar. Ze is al een paar keer lelijk gevallen. De laatste val betekende het einde van haar zelfstandigheid. Sinds een jaar woont ze in een aanleunwoning. In maart hoopt ze 90 te worden – dat hoopt ze inderdaad nog steeds, ondanks de omstandigheden. Er vonkt in haar oude lijf nog net genoeg levenslust om net zo oud te willen worden als haar moeder, al is het met vallen en opstaan. Dat gun ik haar van harte. Ze is mijn tante, de laatste die ik nog heb, een zuster van mijn al lang overleden vader. Ik ben erg op haar gesteld. Haar man leeft niet meer, kinderen heeft ze nooit gehad, de stiefzoon die als een zoon voor haar zorgde is overleden. Twee neven, mijn zus en ik – dat is wat ze heeft aan familie. Ze zit sinds de tweede golf opnieuw in quarantaine. Dat betekent in haar geval: niet naar de zaal. Geen afleiding, geen praatjes met bewoners of begeleiders. Ze zit 24 uur per dag in haar kleine woning. Ze eet amper meer, ze is graatmager. ’s Morgens wordt ze uit bed gehaald en in haar stoel gezet. Daar zit ze de rest van de dag uit het raam te kijken. Ze wacht op wat komt. Maar er komt niet zo veel. Op de vaste tijden iemand voor de verzorging. En één iemand per dag op bezoek. Vorige week was ik bij haar. Ik hulde me in een blauwe jas, handschoenen, sloffen en uiteraard een mondkapje. Ze vond me lijken op een kruising tussen een monnik en een smurf. Humor heeft ze gelukkig nog steeds. Ze begrijpt de maatregelen helemaal. Ze wil per se niet ziek worden: anders haal je de 100 niet. Maar de eenzaamheid fnuikt haar. Ze raakt in de war. Wat ze zoal deed, heel de dag, vroeg ik haar. Ze zei dat ze in haar hoofd versjes van vroeger opzegde, psalmen, liedjes van de kleuterschool. Maar steeds vaker was ze de woorden kwijt. En af en toe belde ze met God: Hij mocht haar komen halen, maar het hoefde nog niet. Ze verlangt naar betere tijden. Naar een kus, bij het afscheid. Misschien hebt u wat uzelf aangaat lak aan de maatregelen. Maar wilt u zich er dan alstublieft toch aan houden? Omwille van mijn tante bijvoorbeeld. Of die van uzelf.

egbertvanderweide