‘De enige in dat rijtje die veilig over straat kan, ben ik’

Column • Misschien komt het door mijn sterrenbeeld. Ik ben een weegschaal. Ik ben erg van de nuancering. Niets is helemaal zwart en of alleen maar wit. Niemand is helemaal volmaakt en niemand is alleen maar door en door slecht. De nuance leeft van evenwicht. Van wachten, van geduld, van wikken en afwegen. De nuance heeft het slecht in onze tijd. Want tijd heeft niemand. Althans – we hebben wel tijd, maar we nemen ‘m niet. We reageren direct. En fel. Het is zus of het is zo. Je bent vriend of je bent vijand. Het is jij of ik. Het is door die polarisatie bijkans onmogelijk geworden ergens in het midden te staan. Zeg maar: vrienden hebben in het ene kamp èn in het andere. Zo las ik dat priester Antoine Bodar er in overleg met de bisschop van af zag te spreken bij het huwelijk van Thierry Baudet. Hij wilde niet de indruk wekken het politiek met hem eens te zijn. Het stond zowel in de krant als op internet, dus moet het wel waar zijn. Beide heren staan niet bekend om de gave van de nuancering. Het zijn in die zin mijn vrienden niet: de een is mij te populistisch, de ander te Roomsch. Maar ze zijn blijkbaar elkaars vrienden. Dat mag. Vrienden hoeven het niet in alles met elkaar eens te zijn. Kan iemand mij dan vertellen waarom de ene vriend niet zou durven spreken bij het huwelijk van de ander? Zonder dat iemand daar andere conclusies uit trekt dan deze: het zijn gewoon vrienden? Blijkbaar is er met de nuance nog iets anders gesneuveld: het onderscheid tussen een mens en zijn of haar mening. Je kunt met Baudet, Rutte, De Jonge, Kaag, Van Dissel, Van der Weide of wie dan ook hartelijk van mening verschillen – maar er kan daarna toch gewoon samen een biertje worden gedronken? Maar de enige in dat rijtje die (tot nu toe) zonder bedreigingen veilig over straat kan, ben ik. Bedreigers die zich tot nu toe voor de rechter moesten verantwoorden, konden alleen maar stamelen dat ze zich lieten meesleuren en dat ze er niet bij hadden nagedacht. Ik denk: zeg het dan niet. Houd je mond tot je weet wat je wèl kunt zeggen. Word genuanceerder. Daar hoef je geen weegschaal voor te zijn. Je moet er eentje hebben. Voor je woorden.

egbertvanderweide