Lentekriebels

Column • Heb ik al eens verteld dat ik van nature erg ongeduldig ben? Dat is voor mijn omgeving niet altijd even leuk. Dat ik ook met mezelf weinig geduld heb is voor hen niet meer dan een schrale troost. Maar het is wel waar. Zeker als het om de tuin gaat ben ik, tot m’n eigen verdriet, erg ongedurig. Ik kan slecht wachten tot het allemaal groen is en in bloei staat. Elk jaar na de winter loop ik zwaar mismoedig te kijken naar allerlei lege plekken. Ik weet zeker dat er op die plekken iets stond dat allang had moeten uitlopen. Ik denk dan meteen dat het dood is. Volgens mij weten die planten ook van mijn ongeduld en doen ze het er om. Want na een week of zo lopen ze alsnog uit. Tot mijn grote opluchting, dat zult u begrijpen. Het bijkans Italiaans aandoende weer van de laatste 10 dagen helpt natuurlijk. De blauwe druifjes en de narcissen bloeien, maar de tulpen ook al bijna. De bonte baardirissen wil ik eigenlijk weghebben, maar daartussen bloeien de anemonen. Dus moet ik geduldig wachten tot die zijn uitgebloeid voor ik de irissen weghaal. Iemand belang bij die irissen? Want nog zoiets: ik deel ook graag uit. Er staat van alles wat zich flink heeft uitgezaaid: zachtlapjes, valse kamille, duizendblad. Ook de vogels hebben voor de nodige zaailingen gezorgd: klimop en hulst doen het goed. Andere planten doen het eigenlijk te goed. Er staat een tiental phloxen in verschillende kleuren, en die dijen maar uit. Wie maakt me los? Op m’n volkstuintje past het ook niet allemaal. Zo heb ik ook een voorraad dahliaknollen die ik moet zien te slijten – teveel voor een mens alleen. Vijftig vierkante meter hier en vijftig vierkante meter daar is ook niet zoveel. Te weinig voor wat ik allemaal wil. Dus moet ik me beperken – en daar ben ik niet zo’n meester in. Alhoewel: de beide ramblers, die het veel te goed deden tegen mijn bescheiden tuinmuur, heb ik vorig jaar al gerooid en als het goed is, staan ze nu in een grotere tuin een paar bomen lastig te vallen. Mooi laten gaan. De roos die ik ervoor terug geplant heb is wat beschaafder en in ieder geval beter binnen de perken te houden. Maar o wee! knoppen zie ik nog niet – hij zal toch wel gaan bloeien?

egbertvanderweide