Afbeelding

‘Rokende mannen op een schilderij? Achterlijk! Bloot in de kunst? Aanstootgevend!’

Algemeen Teylingen

Column • Behalve de naam van een ooit populaire televisieserie is bovenstaande kreet de verzuchting van menig landgenoot die het niet kan laten in deze ongewisse tijden terug te kijken naar andere tijden. Naar vroeger, toen alles beter was. Ik vind het een kansloze bezigheid. Je kunt nu eenmaal niet achteruit leven.

Het is daarbij nog maar of vroeger echt alles beter was. En de tweede vraag, nog groter, is deze: helpt het, achterom te kijken? Niet dus. Beter dan alleen maar te klagen dat de mensen vroeger beleefder/fatsoenlijker/aardiger waren is zèlf aardig en fatsoenlijk en beleefd te zijn. Dat kun je je kinderen leren en je kunt het in je eigen omgeving uitdragen in de hoop dat het gezien en gemerkt wordt. En door anderen opgepakt. Want geluk is nog steeds heel gewoon. 

Het is niet moeilijker dan dit: elkaar groeten, ergens samen om lachen, iets weggeven of iets krijgen, een koekje bij de thee, de late middagzon op nog steeds niet afgevallen gele blaadjes. Heeft een mens echt meer nodig dan dat? Dan is dat omdat die mens zèlf niet gewoon meer is en met het gewone geen genoegen neemt. Hij verzuipt zowat in de stroom van koopdrang en genotzucht en hebberigheid. We willen meer, en het moet allemaal groter, mooier, nieuwer, sterker – en duurder. Maar meer is nooit vol, hoorde ik ooit iemand zeggen. Dus zijn we ook nooit meer tevreden. We zijn verwend geraakt en kweken een nog verwender volgend geslacht. We zijn daardoor ook zo gauw gekrenkt en beledigd en teleurgesteld en voelen ons steeds weer tekortgedaan. Want ook onze tenen zijn gegroeid. Terwijl, gek genoeg, de lontjes steeds korter zijn geworden. Rokende mannelijke universiteitsbestuurders op een schilderij uit de jaren ’70? Achterlijk! Bloot in de kunst? Aanstootgevend! En bij het minste of geringste eisen we excuses en als het even kan een behoorlijke schadevergoeding. 

We nemen elk voor zich teveel ruimte in. We leven met die lange tenen op te grote voet. En nu verwachten we bovendien dat Sinterklaas en de Kerstman allebei binnen drie weken onze buitenmodelmaat schoenen volstouwen met nog meer dure cadeaus. Dat vinden we gewoon. Maar maakt het ons ook gelukkig?

egbertvanderweide

Uit de krant