Afbeelding

Uitgeweid: Vergeefs

Column

Een vervaarlijk schommelende tram van lijn 17 bracht mij van de Amsterdamse Westermarkt naar het Centraal Station. In het Huis met de Hoofden had ik een rondleiding gehad in een bijzondere bibliotheek. De serene rust van die oude folianten stond ver af van het grotestadsrumoer waaraan de tram het nodige toevoegde. Om zich verstaanbaar te maken riep het meisje dat voor mij zat met kracht in de telefoon die zij in haar handen hield. Ze was een jaar of 16 en zat te bellen met een vriendin. Ze was in heel het voertuig verstaanbaar. Ik maakte uit de hoorbare helft van het gesprek op dat ze met haar 4-vwo klas een bezoek aan onze hoofdstad bracht. Haar accent verried dat ze niet ver bij die stad vandaan woonde. Zaanstreek, gok ik. Haar gesprekspartner was ziek of had zich ziek gemeld, hetgeen niet geheel en al hetzelfde hoeft te betekenen. Nu kreeg ze verslag van dit tripje. Ze had groot gelijk dat ze niet meegegaan was. Nee, ze had niks gemist tot nog toe. Ze gingen zo meteen eindelijk wat leuks doen, shoppen of zo. Heel de dag was f*cking boring geweest. Tussen haakjes: dat zijn niet de woorden die ik doorgaans gebruik, maar u begrijpt dat ik dit alles slechts om der wille van de waarheid zo getrouw mogelijk doorgeef. Trouwens, de verhaspeling van de namen is ook geheel en al voor haar rekening. F*cking boring dus. Ze waren in dat Annie-Frankhuis geweest, je weet wel. Dodelijk saai. Van dat ouderwetse behang dat haar grootouders ook hadden. Ze snapte niet wat daar nou voor lol aan was, met zoveel mensen in zo'n klein huisje te gaan zitten. Je liep er zo doorheen. Dat had ze dan ook maar snel gedaan, waarna ze met wat klasgenoten ergens was gaan zitten chillen. De telefoonvriendin en ik kregen uitgebreid verslag van wat ze had genuttigd en wat de ene klasgenoot over een ander had geappt. Dat Ankie Frank-huis was een idee geweest van die klojo van Maatschappijleer. Een moedige man, vond ik. Vervuld van idealen. Maar de poging daar iets van over te brengen leek mij vergeefs...

egbert van der weide

Uit de krant