Afbeelding
Foto: remco out

Eig’nwies

Column uitgeweid

Ik har ‘ehoopt da’j allemoale hen ’t stembureau egoan waar’n, veurige wèke woonsdag. Moar ’t liekt ‘r niet arg op. De opkomst was ietsies hoger as vier joar ‘elene, moar dat hoalt niet an. De uutslag was ’t er niet aans umme ’ewest. Ien en al proteststem. Nou is de iene proteststem d’aandere niet. Veurige keer höl de winnaar ’n astraant verhaal oaver d’oele van Minerva. Ik kön d’r toe gien touw an vastknoop’n. En as ik kieke noar de uutslag van dizze keer waar’n d’r meer die d’r gien sukeloa van könn’n maak’n. Den veugel bi’w kwiet gelukkig. De bosschup van de neije winnares is dudelijker.

Gewone woorden veur gewone meinsen. Ik har ’t wel mooi ‘evund’n as ze’j ’t in ’t plat doan har – al geleuf ik dat ze allent moar hooghaarlemmerdieks prat. Gef niks. Moar heur oaverwinning bracht me’j wal an ’t deink’n. As ze in Den Haag wat meer möt luust’ren noar ’t gewone volk, za’k moar zegg’n, dan vroag ik me’j of: könt ze dat wal? Verstoat ze dat volk doar achter d’n Iessel wal? Is ’t er arns in de buurte van Rutte iene den plat kan proaten? Iene den kan tolken veur hum en veur zien ministers?

Of Caroline zoveul kloar speult wet gieniene, dat mu’w moar ofwacht’n. ’t Zöl al mooi wea’n as ze ’t volk en heur regering wat dichter be’j mekare bracht. En doarumme kom ik, in dizze Meertmoand Dialectmoand, mit dit veurstel: tweetoalig underwies deur ’t hiele laand. 

De Friez’n hebt al heur eig’n toalunderwies. As ze dat noe ok ies in Limburg en Zeeland en Broabant gung’n doon? Ie vroagt: hoe mut dat dan in Holland? Doar bint ze niet tweetoalig, doar proat ze enkel en allent moar Hollands.

Ik zegge: dat Hollands van heur is ok moar ’n dialect. Ok doar an de schoel’n ’n verplichte tweede toal: ’t iene joar Dreints, ’t aandere joar Limbugrs, ik nume moar wat. As ze hier in Warmond een schoelmeister Dreints neudig hebt dan weet ze me’j vaste wal te vind’n. Alles veur de vebinding, zeg ik altied. Want loat dit dudelijk wea’n: de wiezen kwaam’n uut ’t oost’n.

‘t Waar’n d’r moar drei, moar toch…

Eibert van Oarend mit Beekie

Uit de krant