Dominee Hedda Klip: Het is een beroep én een roeping

Voorhout • Dominee Hedda Klip is vorige maand bevestigd als ambachtsdrager in de Kleine Kerk. Het wordt haar laatste gemeente als predikant. Voor de Protestantse Gemeente Voorhout is de komst van de nieuwe dominee een mooi vooruitzicht voor de toekomst.

Het nieuwe kantoortje van Ds. Hedda Klip (60) in De Verdieping kijkt uit op de Kleine Kerk én op de katholieke Bartholomeuskerk. Het komt zo, in haar laatste benoeming als predikant, mooi samen. Klip werd geboren in de Alblasserwaard, maar toen het protestantse gezin verhuisde naar Brabant, was er alleen een katholieke middelbare school beschikbaar. “Het was een fijne plek, met inspirerende voorbeelden van de paters die daar lesgaven. Het was een hele spirituele omgeving en je merkte dat het geloof zingeving gaf aan hun leven. Dat sprak mij aan.”

Unieke combinatie

Na de middelbare school besloot Klip om de studies Theologie en Hebreeuws te volgen aan de Universiteit in Leiden. “Theologie is voor mensen die interesse hebben in teksten en in mensen. Het is een unieke combinatie, en eentje waarin ik mij snel thuis voelde.” Tijdens haar studie wezen haar docenten haar op het pad van het domineeschap, en uiteindelijk startte Klip in 1990 in het dorpje Nieuwerkerk, vlakbij Zierikzee, in Zeeland. 

Lesgeven

Na een aantal jaren als dominee, pakte Klip een andere passie op: het lesgeven. Ze werd met haar gezin - haar man en een twee maanden oude dochter- uitgezonden naar Kameroen. Daar gaf ze les in het Oude Testament en Hebreeuws. “Het was een fijne tijd, waarin we echt onderdeel waren van de gemeenschap. Maar het was ook de meest heftige uitzending, vooral vanwege het klimaat. Je wordt direct geconfronteerd met grote spinnen in de kast en gekko’s in de woonkamer. Maar het was goed en mooi om daar te zijn, vanwege de natuur, maar vooral vanwege de mensen.”

Cairo, Beirut en Zwitserland

Het gezin woonde ook nog vier jaar in de Egyptische hoofdstad Cairo, waar Klip les gaf. En ook in Zwitserland, waar ze als toerustingspredikant werkte, en haar man in de plaatselijke zending. “Na een tijdje moesten we voor onze drie kinderen de keuze maken: gaan ze opgroeien in Zwitserland of toch in Nederland? We besloten naar Twente te gaan, waar ik elf jaar predikant was in Ootmarsum. Mijn man kon een baan in Duitsland krijgen, niet ver daarvandaan.”

Dominee met een eigen huis

Vanuit Ootmarsum ging ze twee keer voor kortere tijd naar Libanon, ook om voor de klas te staan. Van 2017 tot 2019 gaf ze vervolgens twee jaar achtereen les op het theologisch seminarie in Beirut, dat erg internationaal en oecumenisch was. “Daarna ben ik -eindelijk- na twintig jaar gepromoveerd op het Oude Testament en Bijbelse Genologieën, aan de Protestantse Theologische Universiteit (PTHU) in Amsterdam. Vervolgens was ik twee jaar ambulant predikant in Berkel en Rodenrijs, voordat ik in Voorhout werd beroepen.” In de zomer werd contact gelegd, en vorige week werd Klip bevestigd als dominee. Ze blijft in Leiden wonen, een belangrijke eis waar de Protestantse Gemeente Voorhout makkelijk in mee kon gaan. “Zij zochten een dominee met een huis, ik een gemeente zonder huis, dus dat paste perfect,” glimlacht ze.

Genieten van het kerk-zijn

Klip noemt het domineeschap na 30 jaar  nog steeds een interessant beroep. “Je kunt echt met mensen praten over hun leven. Je bent het luisterend oor, maar kunt ook coachend aanwezig zijn.” Het is een beroep en een roeping, zegt Klip. “De rol van de kerk is steeds meer afgenomen in de samenleving. Het wordt steeds moeilijker om gelovig te zijn. Daarom is het fijn om een tijdje in het buitenland te wonen, waar het geloof nog vanzelfsprekend is. Dan merk je het verschil. Ik heb zelf altijd als prioriteit gesteld dat je met de groep om je heen moet genieten van het samen kerk-zijn. Als je zelf er niets bij beleeft en niet geniet, dan straal je ook niets uit.” 

Kennismaken

Voorhout is haar laatste gemeente als predikant. “Ik wilde graag een vaste gemeente, niet te groot en niet te klein. Met 700 leden is dat hier goed te doen. Ik vind het fijn dat ik wat kan betekenen voor mensen. Daarnaast was de kerk ook op zoek naar iemand die de gemeente verder kan opbouwen. Dat lijkt mij een mooie rol.” Klip is nu vooral bezig met kennismaken. “Vanaf september hoop ik wel één of meerdere studiegroepen te starten, hopelijk ook een groep voor jongvolwassenen. Ze zijn nog bezig hun mening te vormen over alle belangrijke dingen in het leven, en daar kun je ze bij helpen en coachen, dat vind ik fijn om te kunnen doen.” Daarnaast blijven natuurlijk ook de bekende huisbezoeken belangrijk. “Voor ouderen is het belangrijk dat je een vast gezicht in hun leven wordt.”

‘Iets betekenen in het dorp’

Nog een keer kijkt ze naar buiten. Dat de Kleine Kerk en Bartholomeuskerk zo dicht bij elkaar staan, ziet Klip ook terug in de betrekkingen tussen de kerken onderling. “Dat er samenwerking is, ook met de Baptisten gemeente, vind ik heel verrijkend. Ze zijn heel praktisch in de samenwerking, zoals je ziet met de Paraplu. Dat vind ik belangrijk: een kerk die naar buiten treedt en laat zien; we wat willen betekenen voor het dorp.”