Associatie

column • Hebt u dat ook wel eens, dat je door de vreemdste dingen opeens aan compleet andere, nog vreemdere dingen moet denken? Of ben ik de enige wiens geest kronkelige wegen gaat die zelfs voor de bezitter onnavolgbaar zijn? Dat is dan maar zo. Wat was het geval? Ik had op enig moment een afspraak met iemand, we noemen hem dhr. O. Dat zou op een ochtend zijn, nadat ik mijn vrouw en dochter uitgezwaaid had omdat zij een dagje naar familie gingen. Omdat zij wat eerder zouden vertrekken en ik nog een kop koffie met hen wilde drinken, had ik me die ochtend wel gewassen en aangekleed maar nog niet geschoren. Dat kon nog voordat ik naar dhr. O ging. Overigens, maar geheel terzijde: mocht u nu de indruk hebben dat ik mij op andere ochtenden niet was en aankleed dan haast ik mij om dat recht te zetten. Goed – ik had dus mijn vrouwen uitgewuifd en toog weer aan het werk. In mijn agenda stond niets voor die ochtend, maar ik had van alles te doen. Er kwamen wat telefoontjes, ik belde zelf enige lieden, er stond een preek in de grondverf die om voltooiing smeekte. Tussendoor nog de was opgehangen, een boterhammetje gegeten, of eigenlijk vijf, de hond uitgelaten en gevoederd. Na al die bezigheden ging ik weer achter mijn bureau zitten. De preek kostte enig denkwerk en bij een moment van hevige concentratie streek ik mij peinzend over de kin. Die ongeschoren bleek… O ja, ik zou me nog gaan scheren. O nee! dat zou ik doen voor mijn bezoek aan dhr. O! Grote schrik: ik was niet alleen vergeten mij te scheren, maar daardoor ook heel de afspraak met O. vergeten. Iemand merkt nu op: u had toch in uw agenda gekeken? Jazeker – maar ik had de afspraak met dhr. O. verkeerd genoteerd, terwijl die in mijn hoofd wel goed stond. Ik haastte me hem te bellen en ik struikelde zowat over mijn verontschuldigingen. Gelukkig kon dhr. O er hartelijk om lachen en was ik met al die vertraging nog zeer welkom. Ook zonder me te scheren…

egbertvanderweide