Raadsel

column • Het is op de schaal van de grote wereldproblemen een wissewasje, maar je zult er maar mee zitten. Soms groet mij iemand die ik niet meteen ken. Vroeger gebeurde dat vaker: wanneer je voorgaat in een kerk met 800 mensen (ja lieve lezers, dat had je vroeger…), kennen die 800 mensen na één dienst allemaal jouw gezicht – maar andersom niet. Daar is wat aan te doen: leer die mensen kennen. Gelukkig ben ik altijd redelijk goed in namen en gezichten geweest. Het voordeel van het sterk afgenomen kerkbezoek is dat de kans op wederzijdse herkenning alleen maar groter is geworden. Maar wat als degenen die mij groeten zich hebben vermomd? Zo was ik ooit met onze kinderen in het zwembad. Daar groette mij een dame op een manier waaruit bleek dat ik háár ook moest kennen. Als ze nou ’s zondags met die badmuts in de kerkbank had gezeten, ja dan had ik geweten wie ze was. Nu groette ik haar beleefd terug maar duidelijk ins blaue hinein. Dat had ze gemerkt, want de zondag daarop kwam ze er op terug. Heel decent gekleed en zonder hoofddeksel wist ik meteen wie het was. Ik had haar alleen nog nooit in badkostuum gezien. Ook niet zonder, haast ik mij erbij te vermelden. Afgelopen vrijdag overkwam het mij opnieuw. Met een logerend kleinkind fietste ik een eindje om, op weg naar de hanenvergaderingen langs het fietspad dat Warmond met Sassenheim en Voorhout verbindt. Waar ik linksaf moest richting beesten kwam mij vanuit Warmond een fietser tegemoet. Hij groette mij allerhartelijkst in het voorbijgaan: ‘Dag Egbert!’ De stem was vanwege omgevingsgeluiden niet meteen traceerbaar: er loopt daar nu eenmaal sinds jaar en dag een drukke snelweg. Maar wat hinderlijker was: hij was onherkenbaar verkleed als wielrenner. Dus loop ik sindsdien met de vraag wie hij was. Een dierbare wielrennende oud-collega? Die zou er te ver van huis voor zijn. Dat geldt ook voor mijn Nijverdalse fietsvriend. Was het Ton? Of Rob of Mark? Of toch Jan? Die komt tenslotte uit een hard fietsende familie… Ach vreemdeling, wees zo goed mij nog eens te groeten. En dan zonder fietskleding.

egbertvanderweide