'Wij zijn dankbaar dat we dit dankzij al die donaties konden doen'
Sassenheim n Meer dan 30 projecten hebben Tineke de Groot en Dirk Vink in het Tanzaniaanse Sumve gerealiseerd. Na negen jaar ontwikkelingswerk zijn ze terug in Sassenheim. In dit tweede deel - en slot- vertellen ze verder over hun bijzondere leven in Afrika.
Terwijl Dirk zich als projectleider inzet en zorgt dat de renovaties goed verlopen, verzorgt Tineke de eerste twee jaren Mabejo. "Hij was voor vijftig procent verbrand door een ongeluk met hete olie op oudjaarsdag. Het verwisselen van het verband kostte me zo'n vier uur per dag. In onze vriendenbrief, die we maandelijks versturen naar de donateurs van Saidia helpt Sumve, schreven we over hem en dat we dringend op zoek waren naar een plastisch chirurg voor een reconstructie. Al heel snel kreeg ik een e-mail van een arts uit Nederland: wanneer kan ik langskomen? Dat was zo bijzonder. Hij is geopereerd en weer helemaal opgeknapt. Met extra donaties hebben we ook zijn ziekenhuisrekening kunnen betalen. Net als in veel Afrikaanse landen is het zo dat je in het ziekenhuis meteen moet betalen na een behandeling. Kan je dat niet, dan moet je in het ziekenhuis blijven. Net zo lang tot je wel hebt betaald. Gelukkig hebben we later meer mensen in zo'n situatie kunnen helpen door donaties."
Waterputten
Een ander groot project van Saidia helpt Sumve is het waterputproject. In de dorpen rondom Sumve zijn die er nog niet. Met behulp van acties, bijvoorbeeld van carnavalsvereniging De Saksen, worden de waterputten gerealiseerd. "In zo'n dorp woonde een mannetje van 80 jaar. Hij had in zijn hele leven nog nooit water gedronken waar ook niet geiten of honden van hadden gedronken. Eindelijk had hij nu ook schoon drinkwater."
In totaal staan er nu 33 waterputten met Nederlandse steun. De dorpsbewoners moesten wel zelf helpen met de bouw, legt Tineke uit. "Stenen sjouwen, cement maken, iedereen moest letterlijk een steentje bijdragen. Daar kregen ze een klein bedrag voor. Daarvan moesten ze een deel inzetten in een waterfonds. Ieder dorp stelde mensen aan die het betreffende fonds beheerden. Van het geld kunnen later eventuele reparaties betaald worden."
Eigen verantwoording
In een van de dorpen ging dat niet volgens plan. De waterput ging kapot, maar een van de fondsleden was er met de kas vandoor. Ze kwamen Dirk vragen om de put te repareren, maar die weigerde." Dirk: "We wilden de dorpsbewoners graag meegeven dat ze niet alles zomaar krijgen als ze het vragen. Er heerst in Tanzania echt een mentaliteit dat ze alles krijgen van de westerlingen. Dat wilden wij doorbreken. Mensen zijn zelf ook verantwoordelijk." Tineke: "De put is uiteindelijk een jaar kapot geweest toen ze beseften dat wij echt niets gingen doen. Toen zijn ze zelf in actie gekomen en inmiddels werkt de put weer."
Het is een voorbeeld waar het echtpaar een groter probleem mee wil illustreren. "Veel hulporganisaties geven geld, maar vragen vervolgens niet om verantwoording af te leggen. Dan krijg je dat geld 'verdwijnt' en niet naar de bedoelde projecten gaat, maar in de zakken van bestuurders gaat. In Tanzania denken ze dan weer opnieuw geld te kunnen vragen, maar zo werkt het niet. Begrijp me niet verkeerd; de Tanzanianen kunnen er weinig aan doen. Wij hebben ze als westerlingen zo opgevoed door altijd maar te geven. In het Sumve ziekenhuis hebben wij ingesteld dat overal verantwoording voor moet worden afgelegd." Dirk: Zo konden we het uiteindelijk ook na negen jaar met een gerust hart achterlaten. We hebben zelf mensen opgeleid. Zegu is een aantal jaren met mij meegelopen en we hebben hem een opleiding laten volgen. Hij neemt nu mijn taken over. Daardoor was het makkelijk afscheid nemen. De meeste projecten van ons lijstje zijn afgerond. Het was klaar daar."
Dankbaarheid
Sinds half juli zijn Dirk en Tineke weer terug op Nederlandse bodem. Naast de temperatuur – van 37 graden naar 19 graden- zijn natuurlijk veel verschillen op te noemen, maar van eentje wordt Tineke emotioneel. "Mensen realiseren ze zich niet hoe goed ze het hier hebben. Al die mensen die altijd maar klagen. Als er een bepaald merk bij de supermarkt is uitverkocht, kan dat bij sommigen hun dag verpesten. Onbegrijpelijk als je dat vergelijkt met de Tanzanianen. Die zijn altijd dankbaar. Een klacht hoor je nooit, terwijl ze zo weinig hebben. Het was zo mooi om daar te kunnen helpen, dankzij de steun van al die donateurs. Bijna niemand is in al die jaren afgehaakt. Iedereen is blijven geven. Dat is hartverwarmend."
De komende weken zijn ze nog wel bezig met uitpakken. En daarna? Tineke: "Ik heb de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, dus ik ga bekijken wat ik ga doen. Waarschijnlijk wel iets met vrijwilligerswerk." De stichting Saidia voor Sumve blijft bestaan. Nieuwe waterputten zijn nog altijd heel hard nodig. Het echtpaar wil zeker nog terug naar Tanzania om te kijken hoe het daar gaat. "Waarschijnlijk volgend jaar, maar dat moeten we nog even kijken. Nu eerst wacht mijn volgende project: ons eigen huis weer thuis maken."
In blauw kader:
Presentatie over Saidia helpt Sumve
Wilt u meer weten over het werk van Dirk en Tineke van het afgelopen jaar en voor de toekomst? Dat kan, want op maandag 12 september is er om 20.00 uur in de Blauwe Zaal van de Julianakerk, Julianalaan 6 te Sassenheim de jaarlijkse fotopresentatie en laten zij de resultaten van hun werk zien.
In juli zijn Dirk en Tineke definitief terug naar Sassenheim gekomen. De afgelopen maanden is er hard gewerkt om een aantal projecten af te ronden. Een aantal zaken worden door medewerkers van het ziekenhuis verder afgerond. Het werk van de stichting gaat echter gewoon door. De stichting blijft Sumve Hospital ondersteunen met projecten en waterputten. Dirk zal vanuit Nederland de projecten in Sumve aansturen. Giften blijven daarom welkom op bankrekening NL69ABNA0609039717. Meer informatie op www.saidiahelptsumve.nl
