'Ik gun iedereen zijn eigen Molenstraat'
'Wat een leuke straat is dit', stelde burgemeester Carla Breuer afgelopen zomer vast tijdens de jaarlijkse buurtbarbecue in de Sassenheimse Molenstraat. Daarom ging ze nog een keer terug om te spreken met de bewoners die drie jaar geleden een boek samenstelden over de straat: Jennifer Bontje, Kees-Jan Prins en Ingrid Langeveld.
Aan de grote tafel van Jennifer Bontje bladert Carla Breuer door Het leven van de Sassemse Molenstraat en Molendwarsstraat. Inwoners vertellen in het boek hoe ze in de straat zijn beland en halen herinneringen op. De burgemeester wil graag weten of het inderdaad zo'n gezellige straat is. Dat beamen de drie. Kees-Jan: 'Het is leuk wonen hier, sociaal. Mensen zeggen elkaar gedag, zwaaien naar elkaar. Er zijn veel verschillende soorten huizen en daarmee ook veel verschillende bewoners. Jong en oud wonen door elkaar.'
Ook Jennifer roemt de sfeer in de straat. 'Er zitten vaak mensen op een bankje voor hun huis en er zijn buurtborrels. Mijn man zit bij de brandweer. Als hij opgepiept wordt, brengt hij onze dochter bij onze buurvrouw. Op onze beurt letten wij een beetje op de buurvrouw: zij is al wat op leeftijd.'
Mooie herinneringen
In 1980 kocht Kees-Jan samen met zijn vrouw het huis van zijn schoonouders in de Molenstraat. 'Een paar jaar geleden is mijn vrouw overleden, maar ik woon er nog met veel mooie herinneringen. Ik ben niet van plan weg te gaan: ik ga het zo maken dat ik hier oud kan worden.'
Ingrid was blij dat ze in 1996 haar bovenwoning kon verruilen voor een woning in de Molendwarsstraat. 'Als boerendochter miste ik de ruimte. Ik viel voor het karakter van het huis: oud en nostalgisch. En voor dat leuke kleine straatje, met maar vier huizen.'
Jennifer komt uit Sassenheim en kende de Molenstraat nog uit haar jeugd. 'Vroeger speelde ik hier in de straat bij een vriendinnetje. Ik vond het zo mooi dat ze daar deuren in de kamer hadden – een kamer en suite dus – en nu hebben we ze zelf! We zijn hier in 2011 komen wonen. En de moeder van mijn vriendinnetje woont hier ook nog steeds in de straat.'
Toen ze er nog maar net woonde, kreeg Jennifer de vraag of ze mee wilde helpen bij het organiseren van de barbecue. Kees-Jan was een van de mede-organisatoren: 'Door die samenwerking en het feest dat erop volgt, leren oude en nieuwe bewoners elkaar snel kennen. En door nieuwe mensen te betrekken, voorkom je dat zo'n barbecue elk jaar op dezelfde manier wordt georganiseerd.'
Anekdotes
Jennifer kwam met het idee om oude foto's en anekdotes te verzamelen, die ze in de feesttent konden ophangen. Ze klopten aan bij transportbedrijf Wesseling, dat tot begin jaren tachtig een garage had in de Molenstraat. 'Van hen kregen we een stapel foto's mee. En ook van buurtbewoners kregen we steeds meer verhalen en foto's', vertelt Jennifer.
Bewoners roemen straat om knusse sfeer
Aanvankelijk was het idee voor alle bewoners van de straat kopieën te maken. Maar toen de stapel verhalen steeds groter werd, bedachten ze dat het een boek moest worden. Ze betrokken Ingrid bij het project – en via haar de Molendwarsstraat. Ingrid werkt als journaliste voor lokale kranten en schreef een boek over boerderijen in Sassenheim. Die ervaring kwam van pas. 'Sommige buurtbewoners vonden het moeilijk om iets op papier te zetten. Daar zijn we langs geweest om hun verhalen op te tekenen', vertelt ze. Zoals dat van de oudste bewoonster van de straat: een dame van negentig jaar. Jennifer: 'Toen zij nog jong was, had haar vader in deze straat een huis gekocht voor haar zus. Ze vertelde ons dat hierachter vroeger een bos was. Via een plank over de sloot ging ze het bos in, samen met de kinderen van haar zus. Later is ze zelf in dat huis komen wonen.'
Veel meer vraag
Toen het boek klaar was, bleek de vraag veel groter dan verwacht. 'Het idee was dat het een boek voor en door de Molenstraters zou zijn, maar het groeide uit tot iets groters. Ook oud-bewoners hadden interesse. En wanneer ze aan de deur kwamen om het boek te halen, kwamen ze met hun eigen verhaal', vertelt Kees-Jan. Jennifer: 'Er kwam zelfs een brief van oud-bewoners uit Australië! Ze schreven dat ze vroeger altijd bij Wesseling voor speelden, daar stond toen een rozenstruik.'
Door de eerste druk van honderdvijftig exemplaren zijn ze inmiddels heen. Er is al een wachtlijst voor een nieuwe druk. Kees-Jan: 'Als het er genoeg zijn, dan kunnen we een herdruk gaan maken. Misschien ook met de nieuwe verhalen erbij: daar zijn we nog niet over uit.'
De burgemeester krijgt het aller-allerlaatste exemplaar aangeboden. 'Geweldig', vindt ze. Ze wil graag een handtekening van de samenstellers. Bij zijn krabbel schrijft Kees-Jan: Ik gun iedereen zijn eigen Molenstraat.
Wilt u een verhaal delen over de Molenstraat of Molendwarsstraat of uw belangstelling kenbaar maken voor een herdruk? Laat het weten via Molenstraatsassenheim@gmail.com.