Een groot hart voor iedereen
In de interviewserie Nieuwe Gezichten vertellen statushouders, samen met Nederlandse vrijwilligers, over wonen, werken en leven in Teylingen. Aflevering 6: Araa helpt anderen, naast een fulltime baan bij de universiteit.
In haar huis in Sassenheim vertelt Araa Al Jaramani enthousiast over een van de bijeenkomsten van de Stichting Syrische Vrouwen in Nederland (SVNL). IN 2015 richtte ze de stichting op, nadat ze zelf ondervond hoe lastig het is om de sociale regels van een onbekend land te leren. "Bij de inburgering richten ze zich vooral op taal. Voor hoe het in de praktijk werkt, is minder aandacht. Daarnaast heb je dan ook nog sociale regels, bijvoorbeeld in de omgang met de buren en op school met de leraren. Alles bij elkaar is het gewoon teveel om in een keer te leren. De focus ligt dan in de eerste plaats bij taal. Maar zodra je ergens woont, komen er andere dingen om de hoek kijken."
Vanuit Zuid-Afrika
Anneke Barnhoorn herkent dat wel. Zij verhuisde vanuit Sassenheim naar Zuid-Afrika en kwam enkele jaren geleden weer terug. Precies een jaar geleden ging ze met pensioen. In de week voorafgaand schonk ze als vrijwilliger koffie in Sassembourg, toen haar iets opviel. "Ik zag allemaal vrouwen met een hoofddoek en was nieuwsgierig. Wie zijn ze en wat doen ze? Die vraag stelde ik aan Araa, waarop zij vertelde over de stichting. Stilzitten is niets voor mij, dus ik was geïnteresseerd om na mijn laatste werkdag, als vrijwilliger te komen helpen. Araa noteerde mijn e-mailadres en precies op 31 augustus stuurde ze me een bericht. Sindsdien help ik iedere week met veel plezier bij de bijeenkomsten."
Wijkagent
Ik vind dat vrouwen de kennis moeten hebben om zelf keuzes te maken
De stichting heeft in het afgelopen jaar veel gedaan. Zo kwam wijkagent Dirk Meinders op bezoek. Araa: "Dat was een groot succes. De vrouwen wilden alles van hem weten. Het was goed dat hij heeft verteld over zijn werk, want daar hadden we een heel ander beeld van. Nu is het duidelijk dat de politie er in Nederland is om je te helpen. Dat waren we in Syrië de laatste jaren anders gewend". Naast de wijkagent, kwam ook een advocaat langs om vragen te beantwoorden. Anneke herinnert zich de bijeenkomst met prins carnaval van De Saksen nog goed. "Ook ik heb daar nieuwe dingen geleerd," lacht ze.
Vanuit SVNL is samen met GGZ en VluchtelingenWerk een opvoedcursus opgezet voor vluchtelingenmoeders. Zij leren over de verschillen tussen hun eigen en de Nederlandse cultuur en hoe ze die in de opvoeding zo goed mogelijk kunnen overbruggen. Er is een plan om ook speciaal voor mannen een aantal bijeenkomsten te organiseren. Araa kwam ook in contact met de Warmondse kunstenares Margreth Meulmeester. Met het project Happy Painter geeft zij vluchtelingenkinderen door middel van kunst de kans hun ervaringen en emoties op papier te zetten.
Zelfvertrouwen
Belangrijk zijn ook de wekelijkse bijeenkomsten, die zijn opgesplitst in twee delen. Tijdens het eerste deel geeft Anneke, of Maartje Kersten, les aan de dames. Anneke: "Ik heb helemaal geen achtergrond in het onderwijs, maar het is wel heel leuk om te doen. We bespreken elke keer andere onderwerpen. Zo behandelde een les het thema zwangerschap. Je oefent wat er allemaal besproken kan worden in een ziekenhuis en hoe het er in Nederland aan toe gaat. Die kennis heb je natuurlijk niet als nieuwkomer, iemand moet je dat vertellen. Een van de dames was zwanger en vertelde later dat ze er veel aan gehad heeft. Ze begreep alles wat er tijdens een afspraak werd verteld. Dat gaf haar veel zelfvertrouwen".
Zelfvertrouwen is een van de belangrijkste pijlers voor SVNL, zegt Araa. Ze is door haar ouders opgevoed met de gedachte dat mannen en vrouwen gelijk zijn. "Mijn vader was een progressieve man. Hij wilde dat ik zou studeren. Dat was voor veel vrouwen niet weggelegd. Zij komen uit conservatieve gezinnen, waar ze vast zitten in een bepaald patroon. Met de stichting wil ik hen laten zien dat er meer keuzes zijn. Ik vind niet dat ze ook moeten werken, maar ik vind wel dat ze de kennis moeten hebben om zelf die keuze te maken. Als ze er dan voor kiezen om thuis te blijven, dan is dat tenminste hun eigen keuze."
Bij de buren langs
Een ander onderwerp dat vaak besproken wordt tijdens de bijeenkomsten, is het begrip voor elkaar. Sommige dames liepen tegen onbegrip vanuit de buurt aan. Die vonden de nieuwe bewoners in eerste instantie maar niets. Araa: "Een vrouw vertelde dat de buurman haar had verteld dat hij het maar niets vond dat ze naast hem waren komen wonen. Ook de rest van de buurt wilde geen kennis maken. De vrouw voelde zich erg alleen. We hebben dat besproken en kwamen tot de conclusie dat zij zelf ook een stap richting de buren moest maken. Ze heeft heerlijke dingen gebakken en is er mee langs de deuren gegaan. Sommige buren deden niet open, maar de meesten wel. Zij lazen ook het briefje dat ze erbij had geschreven. Na enige tijd kwam een van de buurvrouwen naar haar toe om te zeggen hoe ze van het gebakje had gesmuld. Langzamerhand ontdooide ook de rest van de buurt en nu heeft ze met de meeste straatgenoten goed contact."
Naast de stichting doet Araa nog veel meer. Ze is doctor in de Arabische literatuur en heeft een fulltime baan bij de Vrije Universiteit Brussel. Ze is postdoc onderzoeker bij de groep voor onderzoek naar etnische relaties, migratie en gelijkheid. Haar man is hoogleraar Arabische literatuur. Ze hadden met hun drie kinderen een goed leven in Syrië, tot de oorlog uitbrak. In Nederland bouwen ze een nieuw bestaan op. Araa doet dat met veel energie en toewijding. "Ze is ontzettend gedreven," zegt Anneke. Araa lacht, maar blijft tegelijkertijd bescheiden. Ze heeft een groot hart voor iedereen. Daarin is een speciaal plekje voor haar vader. Gevraagd wat hij van het project met de Syrische vrouwen zou vinden, zegt ze: "Hij zou ongelofelijk trots op me zijn".
Ineke van Winden, coördinator integratie bij Welzijn Teylingen:
"Ik ben aangesteld door de gemeente Teylingen en ingekwartierd bij Welzijn Teylingen. Ik initieer, coördineer en zorg voor verbinding tussen instanties en individuen die zich bezighouden met statushouders. Zowel professionals als vrijwilligers. Zo nodig zet ik nieuwe projecten op.
Statushouders zijn vluchtelingen met een verblijfsstatus. De diversiteit in deze groep is enorm en varieert van hoog- tot laagopgeleid, jong en oud, Aziatisch en Afrikaans. Sommigen zijn christen, anderen moslim of juist weer uitgesproken atheïst. Vanwege de verscheidenheid verloopt het integratieproces bij iedereen anders. Het leren van de Nederlandse taal, veelvuldige omgang met Nederlanders, het doen van (vrijwilligers)werk of zodra het kan betaald werk, of een studie zijn manieren om integratie te bevorderen. Maar tegelijkertijd blijft integratie ook maatwerk.
Iedereen heeft zijn eigen verhaal over hoe het is om hier in de gemeente een nieuw leven op te bouwen. De bedoeling van deze rubriek is om de nieuwkomers in Teylingen een gezicht te geven. Daarnaast brengen wij een Nederlander uit Teylingen in beeld die als professional of als vrijwilliger betrokken is bij de statushouder."
