Tiara Putman (l) viert met teamgenote Sarah Niggebrugge het kampioenschap. | Foto: pr.
Tiara Putman (l) viert met teamgenote Sarah Niggebrugge het kampioenschap. | Foto: pr. Foto: pr.

Tiara Putman: 'Het is nog steeds onwerkelijk'

Sassenheim n Bijna het hele seizoen moest Tiara Putman vanaf de zijkant toekijken vanwege een zware knieblessure. Net op tijd was de Sassenheimse fit en stond ze in de finale om het landskampioenschap. 'We zijn gewoon kampioen van Nederland, de beste van allemaal.'

De Sassenheimse kan het een dag later nog steeds niet geloven. "Het landt nog niet helemaal," zegt ze lachend. Hoe ze zich voelt the day after? "Een beetje brakjes. Het was groot feest toen we gisteren terugkwamen op de club. Dat is nog wel een tijdje doorgegaan. Ik lag om half twee in mijn bed. Dat klinkt vroeg, maar we waren natuurlijk al vanaf drie uur 's middags feest aan het vieren."

Kruisband

Dat Putman zo zou kunnen meefeesten, had ze voorafgaand aan het seizoen niet kunnen denken. In augustus onderging ze nog een knie-operatie, nadat bleek dat haar voorste kruisband en meniscus kapot waren. Ook had ze slijtage in diezelfde knie. Bijna alle wedstrijden zat ze aan de kant, maar toen de apotheose in zicht kwam, begon het wel te kriebelen. "Het begin van het seizoen kun je toch niets en is het oké om toe te kijken. Maar al snel wil je toch weer meedoen. Mijn fysiotherapeut heeft zelf gerugbyd en samen hebben we gezorgd dat ik een maand eerder al op het veld stond. Dat was toevallig tegen Delft, later dus ook de tegenstander in de finale. Ik zou een paar minuten meedoen, maar dat werd de hele wedstrijd. Ook de laatste wedstrijd tegen Amsterdam ging goed en toen hebben we besloten om ook voor de finale te gaan."

Dankbaar

Putman is een kind van de club. "Ik liep er al rond toen ik drie was en ben nooit meer weggegaan. Ik kom uit een echte rugbyfamilie: mijn moeder was trainster, mijn zussen en broer speelden er ook." Bijna de hele familie was bij de finale aanwezig. Alleen haar zus moest werken. "Maar zij heeft de livebeelden gekeken en was wel bij de huldiging." Direct na het fluitsignaal stond de familie op het veld. "Mijn moeder gaf me een dikke knuffel. Iedereen was zo trots. Zelf ben ik dankbaar dat ik -ondanks mijn blessure- toch nog iets heb kunnen bijdragen. Het was een onwerkelijk gevoel. Je staat daar als kampioen van Nederland. We zijn gewoon de beste van allemaal. Dat kun je niet bevatten."


Coach Katie Turnbull is 'incredibly proud'

Sassenheim n De rugbydames van The Bassets zijn op zondag 20 mei landskampioen geworden. In de finale versloegen ze Delft met 17-10. Het is de eerst keer dat de Bassets Babes de nationale titel pakken. Voor de afscheidnemende coach Katie Turnbull is het de kroon op het harde werk.

In het Nationaal Rugby Centrum in Amsterdam pakte tegenstander Delft de leiding (0-5). "We waren onder de indruk van de omstandigheden," zegt coach Katie Turnbull. De Engelse zag haar team langszij komen en bij rust stond het 7-5. "We hebben gezegd dat we ons aan het wedstrijdplan moesten houden. Dat is de tweede helft prima gelukt."

Looie Lotje

Na de pauze vergroot The Bassets de voorsprong naar 12-5. Toen een Sassenheimse speelster tien minuten naar de strafbank moest, ging Delft in een wederopstanding geloven. Het liep echter anders, want het was in die fase juist deelde The Bassets dat de genadeklap uit (17-5). In blessuretijd scoorde Delft nog eenmaal (17-10), maar het ontbrak hen aan tijd. Het landskampioenschap is voor The Bassets Babes.

Onverwacht succes

Turnbull kan haar geluk niet op, maar zag het succes niet aankomen. "Het is mijn tweede seizoen als coach bij The Bassets. In het begin hebben we als doelstelling gezet dat we bij de top wilde horen. Het was echt een plan voor de lange termijn. Dat het zo snel zou gaan, had niemand verwacht, denk ik. De meiden zijn harder gaan trainen en ze wilden het echt heel graag. Dat het nu al is gelukt, had niemand verwacht. Ik ben zo incredibly proud op ze."

De coach keert volgend seizoen terug naar Engeland voor haar studie. Ze is de afgelopen dagen al vaak gevraagd toch te blijven in Sassenheim. "Met dit succes is die keuze om terug te keren nog moeilijker, maar aan de andere kant is het ook een fantastische afsluiting van twee bijzondere jaren."