Dolblije Kelly van Harskamp kampioen met 'haar' Bassets Babes
Sassenheim n Kelly van Harskamp maakte in haar rugbycarrière al heel veel mee. Ze was een vaste waarde in het nationale team en werd uitgeroepen tot beste rugbyster ter wereld. Nu is ze ook nationaal kampioen met haar club. Alles viel in de finale op zijn plek.
Alles komt samen na het laatste fluitsignaal. De tranen schieten bij Kelly van Harskamp in haar ogen. Emotioneel is ze, nadat haar Bassets de eerste landstitel in de clubgeschiedenis hebben gewonnen. Ze valt in de armen van teamgenoten Corina van Melsen en Annemarije van Rossum. "We hebben veel meegemaakt, bij de club en bij het Nederlands team," vertelt Van Harskamp twee dagen na de finale. De Sassenheimse – in 2011 nog uitgeroepen tot beste rugbyspeelster ter wereld- is nog steeds ontzettend trots. "Dat gevoel overheerst echt. Ik ben opgegroeid bij de club, heb daar alles meegemaakt. Mijn ouders hebben het eerste damesteam in de clubhistorie opgezet. Toen dat ophield te bestaan, deden mijn broer en ik het een paar jaar later voor de tweede keer. We hebben altijd heel hard geknokt voor een damesteam bij onze club. En dan zijn we nu, ook nog eens in het lustrum jaar, landskampioen."
The Bassets begon zenuwachtig aan de finale, erkent ook Van Harskamp. "Het was echt de spanning van een eerste finale spelen. Ook ik merkte dat -ondanks dat ik wel wat gewend ben- gespannen was. Dat probeerde ik niet aan mijn teamgenoten te laten zien. Ik heb de focus op de wedstrijd gelegd en dat hielp. We begonnen stroef, maar dat hadden we vaker dit seizoen. Na de eerste voorsprong en de ruststand van 7-5 hebben we tegen elkaar gezegd dat er een schepje bovenop moest. Het hele seizoen speelden we altijd een betere tweede helft, dus ik had de hoop dat we ook nu zouden knallen."
Het kenmerkt de stap die het team maakte ten opzichte van eerdere wedstrijden in het seizoen. "We verloren in het begin soms met slechts een paar punten verschil. We waren geen slecht team, maar we hadden het gewoon nét niet. Tijdens het seizoen merkte ik wel dat we groeiden. Toen we tegen de koploper gelijkspeelde, kwam de ommekeer. Ineens liep het. Iedereen had zijn taak i het veld gevonden. In het begin waren we nog wel eens te lief en te netjes, en als gevolg liep de tegenstander over ons heen. Dat gebeurde niet meer. Door de goede resultaten kregen we vertrouwen en ging het nog beter lopen. Ook de jeugdspeelsters vonden hun plekje, nadat ze in het begin nog moesten wennen. We kwamen echt in een flow. Alles viel op zijn plek."
Ook in de finale kwam de flow in de tweede helft. Bij 17-5 was het verschil voor tegenstander Delft te groot om nog te overbruggen. Van Harskamp is na afloop "blij, kapot, moe," zegt ze. "De druk is zo hoog, je wilt dit zo graag, dat komt er dan allemaal even uit." Haar ouders, vriend en haar twee kinderen komen ook het veld op. Samen vieren ze het feest. Ook volgend seizoen is Van Harskamp erbij. "We hebben genoeg jonge talenten. Zij zijn net doorgestroomd en blijven dus nog wel even. Volgend jaar gaan we er weer voor. Dan opnieuw in de finale staan, zou natuurlijk heel leuk zijn. Maar voor nu ben ik vooral blij en trots. Het is ongelofelijk dat je zoveel kunt bereiken als club uit een dorpje!".