Han Kang
Wit
Zo gedetailleerd en meanderend als Emily Kocken en Marja Pruis schrijven, zo minimalistisch is Han Kang gebleven in haar novelle Wit. Terwijl de verteller ronddwaalt in Warschau, een stad getekend door haar verleden, blijft ze maar terugdenken aan het oudere dochtertje van haar ouders, dat na de geboorte slechts twee uur in leven bleef. Ieder kort hoofdstuk in Wit is opgehangen aan een voorwerp in die kleur: melk, het doodskleed, een witte pagina. Bijna poëzie, zo geconcentreerd en fijntjes is dit kunstwerkje.