Deelnemers baggeren door de sloten tijdens de poldercross. | Foto: pr./Arjen Vervoort
Deelnemers baggeren door de sloten tijdens de poldercross. | Foto: pr./Arjen Vervoort Foto: pr./Arjen Vervoort

'Ze moeten wel zwart over de streep komen'

n Warmondse IJsclub organiseert laatste Poldercross

Warmond n Huwelijksaanzoeken, internationale deelnemers en mensen die niet kunnen zwemmen. Er zijn veel verhalen te vertellen over vijfentwintig jaar Warmondse Poldercross. Ruim tienduizend mensen gingen vrijwillig de sloten in. De jubileumeditie op vrijdag 24 augustus is ook meteen de laatste: na een kwart eeuw stopt de Warmondse IJslub met de modderrace door de polders.

Mappen vol krantenknipsels en uitslagen liggen op een tafel in het clubhuis van de Warmondse IJsclub. Theo Vergeer bladert door zijn eigen archief. "Ik wist dat ik het nog ergens had liggen. Ik vond, na enige tijd zoeken, thuis nog een kist. Toen ik die opendeed, bleek ik dit allemaal nog over de cross te hebben."

Vergeer was 25 jaar geleden de eerste organisator van de Warmondse Poldercross. Samen met John van Velzen en Joke van Wijk zette hij het parcours uit, regelde vrijwilligers en maakte deelnemers enthousiast. In 1993 was de eerste editie, met de start midden in het dorp. "In die tijd had je ook nog de Burkina Faso Loop. Het leek ons wel handig om daarop aan te sluiten. Dan hoefde we zelf niet de kosten te maken voor bijvoorbeeld de hekken," blikt hij terug.

Priksurfen

Eigenlijk was de Poldercross niet de eerste keuze in een activiteit voor het destijds honderd jarig jubileum in 1991. Vergeer: "Je weet al een aantal jaar dat het jubileum eraan komt. We zijn toen gaan nadenken. Iemand opperde een poldercross, maar uiteindelijk kozen we voor een zelfbedachte winterse activiteit, maar dan aangepast aan de zomer: priksurfen. We monteerden priksleeën vast op surfplanken. Vervolgens zette we onze ijsbaan onder water. Daarin maakten we een parcours. Per start konden drie mensen meedoen. Het was een grandioos succes. Mensen riepen meteen: volgend jaar weer! Toch hebben we het bij één keer gehouden. Na een tijdje bleek namelijk dat al dat water niet goed weg kon. Het veld bleef ontzettend nat. Het was zelfs zo erg dat de droogtrainingen verplaatst werden. Toen was duidelijk: dat doen we niet meer."

Zodoende kwam het idee voor een poldercross weer in beeld. Vergeer werd gevraagd als speaker bij eenzelfde evenement in Oegstgeest. "Daar ben ik met John van Velzen gaan kijken. Dat was fantastisch, maar het had één nadeel. In het laatste deel gingen de deelnemers daar door het kanaal heen. Dan kwamen ze schoon over de streep. Dat hoort natuurlijk niet. Na een poldercross moet je zwart van de modder bij de finish aankomen."

Zelf de sloot in

Samen met Van Velzen en Van Wijk ging Vergeer aan de slag met de organisatie van de eerste Warmondse editie. "We gingen langs bij boeren en bij de gemeente met de vraag of we hun landerijen mochten gebruiken. Iedereen was direct enthousiast! Vervolgens zijn we met zijn drieën zelf het parcours gaan uitzetten. Ja, ik ben alle sloten in geweest. We namen meteen sloothaken mee om te dreggen. Zo werd het veiliger. En we wilden bij veel sloten een vrijwilliger op de kant hebben staan. Als iemand vast kwam te zitten, kon diegene eruit getrokken worden. Dat hadden we al snel in de gaten. "

Met een start en finish (Vergeer: "Ik weet niet meer waar die precies was. Was dat bij ons eigen clubhuis?") geregeld, en het parcours veilig, kon de eerste poldercross in 1993 van start gaan. Philip van der Post, een van de huidige organisatoren, was ook daar al aanwezig. "Er deden zestig mensen mee, eigenlijk allemaal van onze vereniging. Ik zette de nummers. Het registreren van de tijd ging in die eerste jaren allemaal met de hand. Soms kon je de nummers van de deelnemers door de modder niet meer lezen. Dan zaten er dubbele uitslagen bij. Ik heb nog weleens de hele papierwinkel mee naar huis genomen om het nog eens uit te zoeken. Theo kwam dan na afloop altijd de uitslag ophalen, voor de prijsuitreiking." Vergeer: "Mij maakte de rest van die uitslagen natuurlijk minder uit. Als ik de nummers één tot en met drie maar wist. Maar Philip wilde het perfect hebben."

Van der Post raakte nog meer betrokken door de vraag van de organisatie om het parcours uit te tekenen. Vergeer: "De gemeente wilde op een gegeven moment het parcours op papier hebben. Ze namen natuurlijk niet genoeg met een tekeningetje. Philip is van huis uit bouwkundig ingenieur, dus zo is hij er nog meer bij betrokken geraakt." Na vijftien jaar zette Vergeer een stapje terug, en nam Van der Post de organisatie met anderen over.

Moraal en Vergeer eerste winnaars

De eerste editie wordt gewonnen door Mart Moraal en Angelique Vergeer. In de jaren erna groeit de Poldercross in rap tempo uit tot een nationaal evenement met veel deelnemers. Op het hoogtepunt doen zo'n 700 mensen mee. Niet alleen Warmonders zijn enthousiast, maar uit het hele land komen deelnemers. Vergeer: "Er kwamen bussen uit Sint-Oedenrode, 's-Hertogenbosch en Amsterdam. Een familie uit Friesland doet ook al jaren mee, zij sturen ieder jaar wel een grote of kleine delegatie". Ook internationaal krijgt de Poldercross aandacht. "Kijk, ik heb nog krantenknipsels uit een Canadese krant," zegt Vergeer. "Er was een keer een familie over. Zij logeerden in Noordwijkerhout, bij familie die lid was van de Noordwijkerhoutse Strandlopers (NSL). Zij deden al jaren mee en dus gingen die Canadezen ook mee naar de Poldercross. Ze waren zo enthousiast over onze 'mud race', dat ze het jaar erop met twee bussen vol kwamen. En een lol dat ze hadden. Later heeft het dus nog in de krant daar gestaan. Zo bijzonder was dat."

Het is slechts een van de vele anekdotes die Van der Post en Vergeer kunnen vertellen na 25 jaar Poldercross. Vergeer herinnert zich nog een verhaal over een huwelijksaanzoek. "Die man had blijkbaar de trouwjurk van zijn moeder meegenomen in een plastic tas. Trok hij midden in de sloot die jurk tevoorschijn, om vervolgens zijn vriendin ten huwelijk te vragen. Zij heeft vervolgens die jurk aangedaan en is zo over de finish gekomen!" Van der Post: "Ik zal nooit vergeten dat we een deelnemer hadden die al door een paar ondiepe slootjes was gegaan en bij de Groote Sloot uitkwam. Hij stond daar, maar ging het water niet in. 'Wat sta je te twijfelen?', merkte de vrijwilliger op die daar stond. "'Tja', zei die man, 'ik kan niet zwemmen'. Die hebben we dus heel snel teruggestuurd!".

Gelukkig zijn in al die jaren geen grote ongelukken gebeurd, knikken de mannen. "Wel schaafwonden natuurlijk, maar als je kijkt naar het aantal incidenten op het totaalaantal van 10.000 deelnemers, dan valt het erg mee, ' zegt Vergeer. Als speaker, dat hij nog is blijven doen, houdt hij vooraf een kort praatje. "We vragen de deelnemer elkaar te helpen. En we zeggen dat ze hun schoenen moeten aanhouden. Riet kan er scherp zijn. Dat is wel de gouden tip!" Van der Post: "Ook geven we deelnemers mee er niet expres te lang over te doen. Verkramping ligt op de loer als je afkoelt. Dan kom je niet ver meer. Je kunt in het begin rustig drie keer dezelfde sloot in, maar dan kom je jezelf aan het einde echt tegen". Een keer kreeg de organisatie het wel benauwd. Een boot voer dwars door de afzettingen rakelings langs de zwemmers. Van der Post: "Die schipper is later aangehouden in Leiden. Hij heeft nog een flinke taakstraf gekregen."

33 baggerslootjes

De Poldercross is in al die jaren redelijk hetzelfde gebleven. Het parcours bestaat uit 33 baggerslootjes en een aantal grote sloten. Langs de kanten is altijd veel publiek, om aan te moedigen en ook om te lachen om al die moddertaferelen. De vrijwilligers en sponsoren zijn al die jaren onmisbaar, benadrukken Van der Post en Vergeer. "Er zijn zoveel mensen die al jarenlang helpen. Zonder hen zouden we het nooit vijfentwintig jaar kunnen organiseren. Naast de helpende handen bij de sloten, zijn dat ook de mensen achter de bar en bij de douches. Ook zij zijn van onschatbare waarde."

Alleen de deelnemers categorieën zijn in een kwart eeuw weleens aangepast. Voor de volwassenen is het parcours vijf kilometer, waarin naast dames en heren, ook de veteranen na een aantal jaar een aparte categorie kregen. Sinds 2002 kunnen ook kinderen van 10 tot 14 jaar meedoen, al moeten ze een zwemdiploma hebben. Zij leggen 1.500 meter af en blijven dichtbij het ijsbaanterrein. Een tijd lang waren ook prijzen beschikbaar voor de best verklede groepen. "We hebben hier heel wat vrouwen én mannen in een oude trouwjurk of driedelig grijs de modder in zien gaan."

Ook was er een tijdlang de prijs voor de beste groep van maximaal vier personen. Die staat ter gelegenheid van het jubileum weer op het programma. Er is alleen een klein probleem, lacht Van der Post. "De Theo Vergeer Bokaal is kwijt. We weten nog wel welke team toen heeft gewonnen, maar niet wie de leden waren. Het inschrijfformulier is kwijt. Dus de bokaal staat nog ergens bij iemand thuis. We reiken dit keer medailles uit aan de beste groep, want we hopen stiekem dat de beker toch nog boven water komt." Vergeer moet ook lachen en zegt dan: "Dan moeten we een nieuwe beker hebben. Die stel ik wel beschikbaar!".

Skeelerbaan

Vergeer en Van der Post vinden het jammer dat de Poldercross stopt, maar ze kijken ook graag vooruit. Van der Post: "Het deelnemersaantal loopt al een aantal jaar terug, ook vanwege het slechte weer de laatste edities. Dat is de realiteit. Daarnaast zijn we bezig met de aanleg van een skeelerbaan. Dat speelt al een aantal jaar. Inmiddels ligt het plan voor de skeelerbaan bij de Raad van State. We hopen begin 2019 op een positieve uitspraak van de rechter. Dat zou betekenen dat we volgend jaar zomer volop bezig zijn met de aanleg van de baan. We vonden de jubileumeditie daarom ook een mooi moment om te stoppen. Het is goed zo." Vergeer knikt: "Ik ben natuurlijk na vijftien jaar organisatie, alweer tien jaar alleen speaker. Ik snap dat de Poldercross ophoudt. Maar ik zou het wel jammer vinden als er volgend jaar helemaal niets meer wordt georganiseerd. Als de drainage straks nog beter is, dan kan het water beter worden afgevoerd. Misschien dat er dan toch een tweede editie van het priksurfen kan komen!".

Ook meedoen?

De laatste Warmondse Poldercross is op vrijdag 24 augustus, met een start en finish op het terrein van WIJC in de Veerpolder. Voor kinderen tussen de 10 en 14 jaar is het parcours 1.500 meter. De start is om 18.15 uur. Volwassenen kunnen meedoen met de 5 kilometer. Zij starten om 19.00 uur. Een zwemdiploma is wel verplicht.

De voorinschrijving is op woensdag 22 augustus tussen 19.00 en 20.30 uur in het clubgebouw van de Warmondse IJsclub in de Veerpolder. Op vrijdag 24 augustus worden de resterende kaarten in het clubgebouw verkocht. De jeugd van 10 tot en met 13 jaar kan tussen 17.00 en 18.00 uur een deelnamekaart halen, deelnemers vanaf 14 jaar kunnen terecht van 17.00 tot 18.45 uur. Na afloop is vanaf 20.15 uur een feest met een optreden van The Backseat Windows. Alle informatie staat op www.wijc-admin.nl.

| Foto: Arjen Vervoort, tekst: Marieke Voorn

Theo Vergeer en Philip van der Post. | Foto: MV