Honderd jaar thuiszorg: 'Je krijgt er veel voor terug'
Sassenheim n Nadat in 1918 op initiatief van het Rooms-katholieke Armbestuur in Sassenheim de Rooms-katholieke Wijkverpleging was opgericht, was het zuster Maria Thaddea die in datzelfde jaar vanuit Breda naar Sassenheim kwam om aan zieken thuis verpleegbezoeken af te leggen ter bestrijding van de ernstige bacteriële infectieziekte tuberculose (tbc). Zo begon het allemaal honderd jaar terug. Deze memorabele verwikkeling laten de thuiszorgmedewerkers van Marente Thuiszorg Sassenheim niet zomaar ongemerkt voorbijgaan. Op vrijdagmiddag 16 november vierden zij -samen met al hun in Sassenheim wonende cliënten- deze honderdste verjaardag van de thuiszorg met een high tea in de Bernardus.
Trots zijn ze, de 35 thuiszorgmedewerkers en wijkverpleegkundigen van de twee wijkteams (team Hoofdstraat en team Rusthofflaan) Sassenheim. "Voor wie zelf geen zorg nodig heeft is dat alles welhaast niet voor te stellen." Aan het woord zijn Dineke Grutter, regiomanager, en de verpleegkundige thuiszorgmedewerkers AnneMarieke van Wilsem, Annemiek van de Pouw Kraan en Wilma van der Vorm. Het kwartet vertelt aan de vooravond van het jubileumfeest honderduit hoe de thuiszorg ooit met de verpleging van zieken thuis begon en dat vanuit die basis het neutrale Witte Kruis (1875) en later het neutrale Groene Kruis (1900) werden opgericht. Vervolgens werden in het sterk verzuilde Nederland van voor- en na de oorlog de twee landelijke religiegerelateerde kruisverenigingen: 'Het Protestantse Oranje-Groene Kruis' en 'Het Katholieke Wit-Gele Kruis' (opgericht in Sassenheim in respectievelijk 1928 en 1932). "Je ziet een beweging terug", halen Grutter en Van de Pouw Kraan de trend van weleer aan. "Was het vroeger de wijkzuster die de wijken in trok. Nu zijn dat -als tegenreactie van de schaalvergroting en de fusies- de thuiszorgmedewerkers van onze zelforganiserende teams die kleinschalig en buurtgericht zorg verlenen. In feite zijn we terug bij de wortels van de klassieke wijkverpleging." Volgens het viertal werpt deze vorm van thuiszorg zijn vruchten af. "We zien echt dat het werkt", zeggen Van der Vorm en Van Wilsem lachend. "Het komt de cliëntenzorg ten goede. Met een gebouw -Bernardus- en twee vaste teams die letterlijk en figuurlijk altijd aanwezig zijn, zitten we heel lokaal midden in de wijk. In de thuiszorg is het weliswaar knetterhard werken, maar het dankbare en liefdevolle aspect maakt dat het beslist heel mooi en zeker voldoening gevend werk is. Je krijgt er ontzettend veel voor terug."