Emancipatieleed

Er valt nog een hoop te winnen, emancipatorisch gezien. De zoveelste Gaypride in de hoofdstad van dit land kan niet verhullen dat Artikel 1 van de Grondwet nog wel enige aanscherping nodig heeft. Zolang een toevallige voorbijganger het nodig acht twee jongens die hand in hand lopen na te roepen dat ze vuile flikkers zijn, is er werk aan de winkel. Veel mensen denken dat respect voor andermans leefwijze gelijk staat met 'het ermee eens zijn'. Dat laatste is helemaal de vraag niet. Het eerste kan dus zonder problemen geschieden. Er wordt als het gaat om homofobie nogal eens gewezen naar Nederlanders van allochtone komaf. Maar homo!-roepende voetbalfans zijn erg vaak erg wit. Als je met zo'n scheldwoord niets verkeerds bedoelt, kun je het beter achterwege laten. Scheldwoorden zonder bedoeling slaan nergens op. En homo is uiteraard geen scheldwoord… Overigens is er ook op het terrein van de vrouwenemancipatie nog wel arbeid te verrichten. Soms heel dichtbij. Hoewel de Nederlandse vrouw pas in 1920 kiesrecht kreeg, tot 1956 bij haar huwelijk haar man als heer en gemaal moest erkennen en zelf handelingsonbekwaam was en nog jaren daarna domweg ontslagen werd zodra ze trouwde, werd de soep al eeuwenlang niet zo heet gegeten. In de 17e eeuw vergaapte zich heel Europa aan de vrijheid en vrijmoedigheid van de Nederlandse vrouw. Een oud-Drents gezegde luidde 'een vrouw kan meer in haar schortezak naar buiten dragen dan haar man met paard en wagen naar binnen kan rijden'. Daar, en op veel meer plekken, had de vrouw de broek aan. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik, 50 jaar na Dolle Mina, een van onze buurvrouwen op eerbiedwaardige afstand van haar man zag voorbijfietsen. Ik riep haar luidkeels mijn verbazing na. 's Anderendaags kwam ze er op terug. Het was niet wat ik dacht. Nee nee… Wanneer mensen zich ergens voor verontschuldigen denk ik stiekem dat er toch wel wat aan de hand is. Het was waar, ze liep nu geheel zelfstandig door de straat, haar man was in geen velden op wegen te bekennen. Maar wie weet was hij een kwartier eerder al voorbijgegaan, en mocht zij nu pas. Of erger: kwam ze met die ontkenning op zijn bevel…

Egbert van der Weide