Herfst
Veel mensen houden niet van de herfst. Ze worden er somber van. Te donker, te nat. Ik daarentegen ben een echte herfstfan. De herfst is vooral het jaargetijde van de neus. Het begint ermee dat je de eerste keer 's avonds buiten komt en die typische geur ruikt: een beetje kruidig, een beetje branderig, een beetje scherp. Je weet het meteen: herfst!
De lucht ruikt naar aarde: natte bladeren, mos en champignons. Het schemert vroeg, dus steek ik een kaarsje aan. Die hoeven dan wat mij betreft geen geur te hebben. Speculaas daarentegen ruikt weer heerlijk. Nooit smaken ze lekkerder dan bij een kop koffie in de late namiddag, lampen aan, gordijnen dicht. Twee graag, met een beetje boter ertussen. Zodra en zolang het kan raap ik elke dag wat kastanjes. Die van gisteren zijn zomaar verschrompeld. Geen kleur is zo herfstig als de kleur van versgevallen kastanjes. Of het moet die van chrysanten zijn. De bolchrysanten die de tuincentra al in augustus verkopen, kunnen me niet bekoren: te vroeg voor een goed herfstgevoel. Maar de geur van spinchrysanten in oktober…
Het mag best wat waaien en grijs zijn. Een beetje regen doet mij niks. Ik zeg: een beetje. De herfst kent ook een opeenstapeling van bijzondere dagen: m'n verjaardag bijvoorbeeld. En daarna achter elkaar Hervormingsdag, Allerheiligen en Allerzielen, Sint-Maarten. Ik ken mensen die zich bij de aankomst van Sinterklaas in Nederland uitgebreid met pepernoten en chocolademelk voor de tv posteren. Dat gaat mij om allerlei redenen te ver, maar de belangrijkste is wel dat de Sint een uitgesproken ijsheilige is.
De discussie over de precieze kleur van z'n gevolg hoort dan wel weer bij deze tijd van het jaar. Al geloof ik dat sommige mensen zich daar het hele jaar druk over kunnen maken…. Maar het leuke is dat de herfst op tijd ook weer plaats maakt voor de winter. Als Nederlanders die in de tropen wonen klagen over het gebrek aan seizoenen moeten wij toch niet zeuren dat we ze hebben? Leve de herfst!
egbert van der weide