Hoofd- en bijzaken
Ik lees de laatste tijd af en toe een krant die zich normaliter ver buiten mijn gezichtsveld bevindt. Ik heb een brede blik, maar er zijn grenzen. Toch staan er leuke dingen in die krant, dat geef ik eerlijk toe. Ik maak de puzzeltjes, ik lach om de horoscoop, ik lees koppen die ook buiten de Sinterklaastijd er uitzien alsof ze met chocoladeletters geschreven zijn, ik knik instemmend bij wat ik ook al vond en ik grinnik om wat mijn oude vooroordelen bevestigt. Deze krant maakt zich de laatste week druk om de komende verlaging van de maximumsnelheid op de vaderlandse autosnelwegen. Erg druk. Heel erg druk. In de berichtgeving, commentaren en ingezonden brieven wordt de grootste politieke partij in ons land overladen met verwijten. Zij zou verraad plegen en nu hartstikke links zijn.
Als dat zo is, ben ik een onverbeterlijke radicale anarchist. Of erger. Wat zij melodramatisch noemen 'de verkwanseling van de kroonjuwelen' noem ik een logisch besluit. Of zo'n maatregel stikstofmatig enig, laat staan genoeg effect heeft weet ik ook niet. Ik weet wel dat de maatregel nou ook weer niet zo ingrijpend is. Het gaat om een snelheidslimiet die je bijna nergens op ons overvolle wegennet langer dan 10 minuten onafgebroken kunt aanhouden. De tijdwinst is miniem. Maar wanneer zoiets onbenulligs als een maximumsnelheid als kroonjuweel en hoofdzaak wordt beschouwd, ben ik benieuwd wat dan de bijzaken nog zijn. Als de getallen in je partijprogramma met "km/u" erachter de hoogste prioriteit hebben, is dat een flinterdunne boodschap. Die scheur je al in wandeltempo aan flarden. Ik zou niet weten welk ander belang er gediend wordt met 130 kilometer per uur dan het individueel belang van sommige automobilisten.
Maar wie weet zie ik het fout. Wat de snelheid ook wordt, ik zal me er meestal netjes aan houden. Deed ik toch al. Dat heeft vaak iets eenzaams. Zowat iedereen rijdt sneller. Wat dan wel weer grappig is: alle hardrijders halen mij links in. Ook als ze rechts zijn...
egbertvanderweide