Applaus!
Niet voor de doemdenkers en de mopperaars. Niet voor betweters en de beste stuurlui die zoals altijd veilig aan wal staan. Niet voor mensen die achteraf roeptoeteren dat zij het zelf natuurlijk veel beter hadden gedaan. Niet voor politici die het virus uitbuiten voor eigen politiek gewin. Of, God betert, de zelfbenoemde profeten die er hun religieus gelijk of zelfs gram mee willen halen: “God straft!” Die mensen niet. Ook niet voor wie in allerlei nepnieuws gelooft en ongefilterd allerlei onzin rondbazuint. Niet voor paniekzaaiers. En helemaal niet voor ruziemakende hamsteraars die hun laatste geld in toiletpapier steken en onder het motto “wie na mij komt die redt zich wel….” Maar wel applaus voor de vakkenvullers in de supermarkt en de medewerkers in de distributiecentra. Voor vrachtwagenchauffeurs. Voor boeren en tuinders, caissières en schoonmakers. Postbezorgers en vuilnisophalers. Voor de mensen die zorgen dat gas en water en elektra gewoon doorgaan. Voor conducteurs en de machinisten en het trampersoneel. Voor politieagenten. Ambulancepersoneel. Winkelbedienden. Verpleegkundigen en anderen in de zorg: de receptioniste en de narcotiseur, de zorgverleners van de intensive care en collega’s van andere afdelingen die komen helpen. Huisartsen, specialisten en doktersassistenten. De mensen van de apotheken. De mensen die meldpunten en controleposten bemensen. Roostermakers in bange tijden. Leerkrachten en crèche-medewerkers die de kinderen opvangen van wie de ouders beslist werken moeten. Of scholieren en studenten die aanbieden ergens op te passen of boodschappen te doen. En dan al die mensen van de GGD en het RIVM die, wat ze ook zeggen of doen, van alle kanten commentaar krijgen maar toch onverstoorbaar hun werk doen. Ministers en overheden die onder grote stress hun verantwoordelijkheid nemen en in wie ik gewoon vertrouwen heb. Applaus voor al die mensen. En applaus voor onszelf wanneer we, ondanks onze angst en onzekerheid, alert blijven en elkaar helpen de paniek de baas te blijven. Wanneer we hoop houden en elkaar niet uit het oog verliezen. Dat verdient applaus.
egbertvanderweide