Mark
Hij en ik zijn niet meteen van dezelfde politieke kleur. Wanneer we in dit land een gekozen premier zouden hebben, had ik niet op hem gestemd. Hij is soms wel erg behendig in het ontwijken van kritiek en tegenwerking. Maar misschien maakt dat wel dat je het zolang volhoudt, als premier. Hij moest in deze weken wel een beetje groeien in zijn rol van staatsman. Dat deed hij met de jongensachtige branie die hem eigen is. Daar kun je je aan ergeren, maar je kunt er ook uit aflezen dat hij volkomen zichzelf is. Verwacht van hem geen valse retoriek, geen krokodillentranen, geen drama, geen goedkope verkiezingspraatjes. Hij roept ook niet ‘Er Is Nog Nooit Iemand Geweest Die Zoveel Van Virussen Weet Als Ik!’ Hij laat zich niet gek maken door de 17 miljoen deskundigen die dit land op allerlei gebied telt, en dus ook als het gaat om corona. Hij omringt zich met deskundigen die hem goed aanvullen: de een betrokken en empathisch, de ander helder en zakelijk. Hij is niet te beroerd om te zeggen dat hij iets niet weet. Of dat het beleid gewijzigd wordt door andere inzichten. Wie zegt dat we back to normal moeten omdat geheel conform de natuur toch alleen maar ouderen en kwetsbaren worden getroffen, kan terecht op zijn woede rekenen. Natuurlijk moeten we het achteraf hebben over die mondkapjes die in februari naar China zijn gestuurd. De mensen die daar nu kritiek op hebben maar destijds hun mond hielden, kunnen dan ook maar beter zwijgen… We moeten zeker de vinger leggen bij de zin en het nut van de marktwerking in de zorg. De verregaande bezuinigingen in het onderwijs en in de publieke sector moeten we kritisch tegen het licht houden. De economie was god, en Rutte (eerlijk is eerlijk) was een van zijn profeten. Heel dat economisch vooruitgangsgeloof moet op de helling: het is achterhaald. Het kan beter, eerlijker. Maar tot die tijd verdient hij ons vertrouwen. We blijven kalm. We hebben elkaar op het oog. We volgen Mark. Op anderhalve meter, dat dan weer wel…
egbertvanderweide