U moet de groeten hebben
Ik kom uit het land van de groeten. Je kunt in Drenthe nergens fietsen of wandelen of je wordt in het voorbijgaan gegroet. Even tussendoor: de autocorrectie vraagt om een h in die naam, maar daar doe ik niet aan mee. Drenthe is goed genoeg. Geen fratsen. Geen fratsen betekent óók dat je teruggroet. Wil je dat in de volkstaal doen dan zeg je moi of moije - maar hallo of goedemiddag verstaan ze ook. Wie niet teruggroet, doet iets vreemds. Hij wordt niet meteen opgepakt of uitgewezen, maar wel met schouderophalen nagestaard. Je hoort de Drenten denken: fratsen… Drenthe is het land van de groeten. Het hele oosten eigenlijk: het is een Saksische gewoonte. Psychologen hebben er hun verklaringen voor: gesloten volksaard, angst voor vreemden. Ze vergelijken het gretige groeten met het gedrag van apen die voor de zekerheid iedere andere aap maar vriendelijk toelachen - het mocht eens iemand met kwade bedoelingen zijn… Ik laat dat helemaal voor rekening van de heren en dames wetenschappers. Wat mij betreft komt het voornamelijk door de gemoedelijkheid van de Drenten. Dus groet ik ook in den vrömde vrolijk verder. Ik heb daarbij in de ruim dertien jaren dat we in de Duin- en Bollenstreek wonen een aantal opmerkelijke dingen geconstateerd. In een dorp als Noordwijkerhout wordt het groeten makkelijk opgepakt: daar groet iedereen terug. Warmond komt in de buurt. In Sassenheim en Voorhout (het spijt me dit te moeten vermelden) is helaas het teruggroetgehalte heel wat geringer. Terwijl we toch allen Teylingers zijn. Of zou dat niet zo leven? In een stad als Leiden is het nogal verschillend. In winkelstraten is de groetbereidheid ronduit laag. Maar er zijn straten en buurten in de binnenstad waar volop gegroet wordt. Mensen die elkaar steeds tegenkomen groeten niet alleen die bekenden maar ook anderen in hun buurt weer vaker. Voor verdere conclusies en meer wetenschappelijk onderbouwde resultaten is natuurlijk voortdurend veldonderzoek nodig. Ik blijf dat doen, beloof ik u. U krijgt de groeten. Maar ik wil ze wel terug.
egbertvanderweide