Sjouwen
Het leven bestaat welbeschouwd slechts uit het verplaatsen van spullen. Wij halen dingen op en brengen dingen weg. Daartussendoor brengen we diezelfde spullen van de ene plek naar de andere plek, totdat we op het eind zelf worden weggebracht. Vanwaar deze enge kijk op het menselijk leven? Nou, er wordt momenteel het een en ander verhuisd binnen de familie. Dochterlief betrok onlangs een benedenwoning en kon haar piano in huis nemen. Die liet een lege plek achter in onze voorkamer. Die plek is gevuld met de servieskast die eerst in de achterkamer stond. Servies eruit, kast verplaatsen, servies er in. Maar nu was dáár een leegte. Omdat mijn vrouw vanwege haar thuiswerken het een en ander nodig had op de werkkamer, was die wat vol geraakt. Daar stonden ook langs twee wanden rijen boeken. Sommige daarvan sleep ik al minstens 50 jaar mee van het ene naar het andere huis. De oplossing van dat ruimteprobleem vonden we beneden: eerst werden er nieuwe boekenkasten gekocht. Die moesten van een niet nader te noemen Zweeds warenhuis van het magazijn naar een vrachtwagen en uit de vrachtwagen in ons huis worden gebracht. Vervolgens moesten enkele meters boeken van de bovenste verdieping naar beneden worden gezeuld. Dat deed mijn vrouw. Ere wie ere toekomt. Er zijn boeken bij die ik, vanaf de aankoop, alleen al door te verhuizen talloze malen in handen heb gehad: van de plank in een doos, uit de doos op een plank. En dat dan 11 keer maal -tig boeken. Dan heb ik het nog niet eens over de keren dat er binnenshuis boekenkasten werden verplaatst, of dat er gereorganiseerd werd binnen de boekenkasten zelf. Bent u daar nog? Ondertussen probeer ik afstand te doen van wat maar beter weg kan. Maar wie wil er nog tweedehandsboeken? De kringloop zit dicht. Boeken weggooien is helemaal zonde. Uiteindelijk is het een luxeprobleem dat vanzelf zal worden opgelost wanneer ik zelf ooit wordt weggebracht. Het merendeel van onze spullen belandt nu eenmaal in het grote archief op de gemeentewerf…
egbertvanderweide