Meert

maond is dialectmaond, dat wèt elkeniene buutn Holland. Misschien ha’j steikum edacht: he’j verget ‘t, he’j dènkt ‘r niet umme, we’j kriegt dit jaor gelukkig gien stukkie in ‘t plat. Jammer veur oe – hier he’j ’t dan toch. ‘t Past wel be’j dizze Paostied. 

Hoe wieder a’j in ’t oosten koomt, hoe meer olde gewoontes d’r bint rond de Paosen. Sommige zaak’n bint overal geliek. Neie kleern, bijveurbeeld. We’j kreegn as kiender alle jaoren veur de Paosen (maor wèl nao de kinderbijslag) neie kleern. Dat waarn kleern veur de sommerdag. A’j dan een vrogge Paos hadd’n zate we’j te kleumen in de karke. Nog een gelok dat de karken be’j ons toendertied niet an zukke neiigheden deu’n as een Paoswake. We’j könn’n op tied naor bedde en warm slaopen. Die kleern waarn echt te kold veur de tied van ’t jaor, maor daor hadd’n oldeluu gien bosschup an. Ze waarn op de greui, ie mussen d’r twei jaor mit doon – ’t aandere jaor dreug’n we’j die kleern op de worteldag, en waarn ze te klein. Twei jaor veur gek loopn, al met al. Herkenbaor zekers? Ik wus ’t wal, zo gunk ’t aoveral… Naor de karke gunge we’j nog net niet alle daagn: Goede Vrijdag, dat sprek vanzölf, en op Paoszundag twei keer natuurlijk, ’s morns en s’aoms. Ok op Tweide Paosdag gunge we’j: dan was-t-‘r kaanslruil, de griffermeerde domneer gung hen de hervörmde karke en aansumme. ’t Hiele jaor leupen ze mekaar zundags stief veurbe’j, iederiene naor zien eig’n karke, maor op zo’n be’jzundag kön ’t bliekbaor gien kwaod. ’t Meuk niks uut: de griffermeerden gungen mit heur domneer naor de hervörmde karke en aansumme. Mien va, hervörmd van huus uut, bleef in oonz’ eign karke um weer ies een hervörmde domneer te heuren. Veur oons as kiender was ’t er hielemaole gien verschil: ze prèektn allebeide èem laank en èem dreug… ’s Aoms was ’t feest: dan gung de paosbulte in de braand. Deur hiel Drente hèn deu’n ze dat op Paoszundag, maor in ’t otterdoxe ’t Ogeveine kön dat niet – dat mös op Paosenmaondag. ’t Gebeurden wel ies dat astraante jongeluu eerder an de gaank gung’n, maor haost altied bleef de bulte greuien en veural: hiel, tot de Paosen. Van stikstof en CO2 har nog nooit iene ‘heurd, dat bestun toen niet. Of en toe gooide d’r iene een busse haorspray in ’t vuur. Dat kön toen ok nog gewoon. D’r is hiel wat veraanderd in de tied. De karken bint ok daor leger as ooit. Neie kleern kope we’j wanneer ’t maor kan. Maor de Paosbulte – die braandt nog altied allent maor mit de Paosen…


egbertvanaorndvanegbert