‘Ze hoort goed, maar ze luistert nog altijd even slecht’

Column • Wat moet je doen wanneer je partner slechter begint te horen? Ik vraag dit voor een vriendin. Misschien, veronderstelt u, moet ze eerst eens onderzoeken of er geen kwade opzet in het spel is: tussen niet zo goed kunnen horen en niet zo goed willen luisteren zit maar een klein verschil. Ik herinner mij een dame die een hoorapparaat kreeg, en toen ik vroeg of het hielp antwoordde haar man: ze hoort goed, maar ze luistert nog altijd even slecht.

Er zijn heel wat mensen selectief doof: ze luisteren niet naar goede raad, houden hun oren dicht voor redelijke argumenten maar geloven grif wat hun aan lasterpraat ter ore komt. Ik haast me uiteraard te zeggen dat zulks geenszins het geval is, ik zou grote problemen met bedoelde slechthorende krijgen wanneer ik dat serieus meende. Deze doofheid is niet geveinsd. Boos worden omdat je weer iets moet herhalen is dus ook niet echt opportuun. Het kan ook aan haar liggen, zegt iemand: misschien praat zij wel te zacht of te binnensmonds of teveel vanuit een verkeerde positie en zou ze daar wat aan kunnen doen. Hem aankijken, of spreken met een beetje stemverheffing. Of een combinatie van beide. Ik zal haar daar eens naar vragen, maar ik geloof niet dat dit zo speelt. Maar er moet iets gebeuren, anders valt de communicatie stil en ze hebben elkaar nog zoveel te vertellen en te vragen. 

Het zal een gang naar de audicien worden, denk ik. Een gehoorapparaat. Ik zal tegen de persoon in kwestie zeggen dat hij dat natuurlijk wel in moet doen, en niet naast zich neer moet leggen omdat ze zo kriebelen in het oor. Dat komt in die familie voor, weet ik uit ervaring. De vraag is natuurlijk: waar vind je een goede audicien? Met brillenmakers heeft de familie over wie ik het heb de nodige ervaring. Maar zien is wat anders dan horen. Het lijkt mij niet zo moeilijk. Je zoekt een paar mensen van wie je weet dat ze ondersteuning nodig hebben bij het horen en je stelt hen op zachte toon deze vraag: ‘heb jij een goede audicien?’ Wanneer ze dat in het geheel niet horen of verwonderd opkijken en heel hard ‘hè?!’ of ‘wat zeg je?’ roepen, zou ik een ander adres nemen. Ik zal dit alles aan de vriendin doorgeven. Want ik vroeg dit uiteraard alleen voor haar. Dat snapt u.

egbertvanderweide