Koffie verkeerd

Column • Dat ik graag iets bij de koffie heb is langzaam doorgedrongen in mijn huidige woonomgeving. Een kaal kopje koffie is prima, maar ik lust er wel een koekje bij. Of een plakje koek. Of iets groters. Gebak hoeft niet per se, maar als iemand het dan toch voor mij gehaald heeft sla ik het niet af. Dat zou onbeleefd zijn. 

Om die reden bezocht ik graag 80-plussers ter gelegenheid van hun verjaardag. Ik wachtte nooit te lang, anders waren de taartjes niet vers meer. Die verjaardagsbezoeken waren ooit een typische domineestaak. Dat je als predikant van koffie moest houden sprak voor zich. Dat was nog een hele uitdaging. Je moest goed opletten hoe ze werd aangeboden. Soms weinig gastvrij: ‘u hoeft zeker geen koffie meer?’ Zelfs als ik genoeg koffie gehad had, zei ik toch ‘nou, ik lust nog wel een kopje…’ Ik zal je krijgen, dacht ik dan stiekem. Je moest ook niet te kieskeurig zijn. De koffie was namelijk van menigerlei kwaliteit en smaak. Ze varieerde in sterkte en smaak: van nauwelijks gekleurd tot bijna inktzwart. Ik heb koffie gehad die in een steelpannetje in de koelkast stond en ter ere van mijn komst op een vuurtje aan de kook werd gebracht. Andere koffie had een hele dag (of langer) op de kachel of een lichtje op mij staan wachten. 

Ik heb meegemaakt dat iemand bij wie ik onaangekondigd aanbelde hevig schrok: ze had net de twee kopjes koffie gezet die ze zelf altijd dronk. Ik heb daar een half uur gezeten, al pratend en luisterend, terwijl zij inderdaad die twee kopjes koffie dronk. Ik kreeg niks. Maar het meest bijgebleven zijn mij de velletjes. Het dateert van lang geleden, toen mensen warme melk in de koffie dronken. Die melk stond dan vaak al een hele dag klaar, opgewarmd en opnieuw opgewarmd. Mijn gastvrouw riep vanuit de keuken dat er een velletje meekwam en of ik dat erg vond. Welnee, riep ik, dat is het beste van de melk. Kom zeg, één zo’n velletje. Maar toen ik een half jaar later weer bij haar was, op afspraak, zette ze mij de koffie voor met de blijde boodschap: ‘ik heb de velletjes van de laatste drie dagen voor u bewaard, want die vond u toch zo lekker?’ Sinds die tijd drink ik mijn koffie zwart. Geen suiker, dank u. Wel iets er bij…

egbertvanderweide