'Het is van dat heerlijke lekker-nergens-zin-in-weer'

Column • Ik heb nergens zin in vanmiddag. Dat is een vreemde gewaarwording. Ik ben dat helemaal niet gewend van mezelf. Maar het is zo. En wat erger is: ik vind het heerlijk. De wind en de regen slaan om beurten of tegelijk tegen de ruiten. Het is van dat heerlijke lekker-nergens-zin-in-weer. Ik ben alleen thuis. Mijn vrouw heeft mij tijdelijk verlaten, voor familiebezoek en cursus. Morgen zie ik haar weer. Ik zit in m'n luie stoel voor de brandende open haard te bedenken wat ik allemaal zou kunnen doen. Een boek lezen. Muziek luisteren. Iets bouwen van de enorme voorraad lego die ik nog heb. Legoën is helemaal in, ook voor grote mensen. Wat mij betreft is het nooit uit geweest. Maar ik heb geen zin om al die dozen tevoorschijn te halen. Ik zie het boek waarin ik aan het lezen ben wel liggen op de stapel, maar dat ligt daar wel goed. Muziek gaat via m'n telefoon en die ligt onder handbereik, maar ik heb geen zin om te zoeken naar wat ik zou willen horen. Ik wil eigenlijk niks horen. Ik zit eigenlijk wel goed zo. Er schiet mij een liedje te binnen, van Jasperina de Jong, die zich al zingend afvraagt of ze op vakantie zal gaan en waar naar toe dan wel – maar ze heeft geen zin om daarover te dobbe dobbe dobbe, ze gaat lekker nergens heen. Gelijk heeft ze. Ik doe ook lekker niks. Er ligt nog was die opgevouwen moet worden. Ga ik niet doen. Ik moet nog huiswerk maken voor m'n cursus Italiaans. Niks niet, doe ik morgen wel. Dat is een leuke bezigheid, bedenken wat je allemaal zou moeten doen en het dan lekker niet doen. Gewoon, omdat het kan. Normaal maak ik me druk over die kreet, maar zelfs daar heb ik geen zin in. Ik hoef niet eens mijn best te doen om nergens aan te denken. Het gaat vanzelf. Totdat ik een hondensnuit tegen m'n knieën voel duwen. Kobus schudt mij ruw uit mijn ledigheid en loze dromen. Hij moet naar buiten - dáár heb ik helemaal geen zin in! Maar ik heb nog minder zin om straks te moeten dweilen…

egbertvanderweide