Afbeelding

Het nieuwe normaal met digitale zegeltjes

Algemeen Teylingen

Column • Bij alle stukjes wereld die door de corona-crisis dicht gegaan zijn, ging er ook een hele nieuwe wereld open voor mij en voor veel anderen. Die van het internet. Zeker, ik kon mailen en surfen en tekstverwerken, foto’s bewerken, pdf-bestanden maken of wijzigen. Kinderspel. Maar sinds corona heb ik een heuse inhaalslag gemaakt in de digibetisering. Ik doe aan zoommeetings mee alsof ik dat mijn hele leven al heb gedaan. Ik heb met twee vingers in mijn neus op digitale wijze mijn cursus Italiaans voor dit seizoen afgemaakt. Een abonnement op een streamingservice had ik al, maar echt thuis was ik daar nog niet. Ik had het ook elke avond te druk met allerlei activiteiten op de old school manner. Nu heb ik de geneugten van bingewatching ontdekt. Als een heuse seriejunk volg ik tot diep in de nacht allerlei afleveringen van verschillende series, tot ik er bijkans niet meer van kan slapen. Ik beschouw het als winst, bij alles wat tijdelijk of wie weet: voorgoed verloren lijkt gegaan. Zo sneuvelden al in de eerste week van de coronacrisis de koopzegels van mijn favoriete grootgrutter. Een zeer profijtelijk spaarsysteem dat al door mijn ouders werd gebruikt. Destijds kon je er een soort coupons mee sparen die dan weer inwisselbaar waren voor grote aankopen: zodoende hadden als eersten in de straat een volautomatische wasmachine. Ik zie nog de buurvrouwen er zich aan vergapen. Weg met de langzaamwasser, de mangel en de centrifuge! De zegels bleven. Wat ik als kind leerde, bleef ik doen: likken en plakken en incasseren. Geen bank gaf meer rente. Met een gezin van 6 personen draaiden we een omzet waar ’s lands grootste kruidenier aardig wat aan verdiende, maar met die zegelboekjes verdienden we ook weer wat terug. Sinds half maart deden we boodschappen zonder zegels. Maar nu zijn de zegeltjes terug. En wat blijkt: ze gaan digitaal! Ik heb me meteen aangemeld, uiteraard. Nog even en ook het oer-Nederlandse ambacht van het zegeltjes plakken bergen we op in de kast met nostalgia. Die overigens steeds voller wordt…

egbertvanderweide

Uit de krant